การให้ทานและผลแห่งบุญ : หน้า 24/90

สมัยนั้น อังกุรเทพบุตรซึ่งเคยนั่งอยู่ด้านหน้า ก็ถอยร่นไปตามกำลังบุญ นั่งอยู่ไกลถึง ๑๒ โยชน์ ส่วนอินทุกเทพบุตรนั่งอยู่ที่เดิมใกล้กับพระพุทธองค์ พระพุทธเจ้าได้ตรัสถามอังกุระว่า “อังกุระ เธอทำ แถวเตาไฟยาว ๑๒ โยชน์ ให้ทานนานถึง ๑๐,๐๐๐ ปี บัดนี้เธอนั่งอยู่ไกลตั้ง ๑๒ โยชน์ซึ่งไกลกว่าเทพบุตร ทั้งหมด ไฉนเธอจึงนั่งอยู่ไกลนัก ความต่างแห่งเนื้อนาบุญ อังกุรเทพบุตรกราบทูลว่า “ข้าแต่พระผู้มี พระภาคเจ้า ข้าพระองค์ได้บริจาคทานมากในสมัย ที่เป็นมนุษย์ แต่เป็นทานที่ให้แก่มหาชนทั่วไป คือ ให้ทานในเวลาที่ปราศจากทักขิไณยบุคคล ส่วน อินทกเทพบุตรแม้ถวายทานเพียงข้าวทัพพีเดียว แต่เพราะทำถูกทักขิไณยบุคคล จึงรุ่งเรืองกว่า ข้าพเจ้า เหมือนดวงจันทร์รุ่งเรืองกว่าหมู่ดาวฉะนั้น เราจะเห็นได้ว่า บางครั้งแม้เรามีกุศลศรัทธา อยากจะให้ทาน ทรัพย์ก็พร้อม ศรัทธาก็เต็มเปี่ยม แต่ถ้าไม่มีทักขิไณยบุคคล ผลบุญที่เกิดขึ้นก็เหมือน หว่านพืชลงในนาดอน ผลที่เกิดขึ้นได้ผลไม่เต็มที่ สมกับที่ได้ทุ่มเทลงไป ดังนั้น การที่ได้มีโอกาส ถวายทานกับทักขิไณยบุคคลนับเป็นมหากุศลที่ ยิ่งใหญ่ บุญที่เกิดขึ้นจะไปปรับปรุงกาย วาจา ใจ ของเราให้มีความบริสุทธิ์ผ่องใส ทำให้ถึงพร้อม ด้วยสมบัติทั้ง ๓ คือ มนุษย์สมบัติ สวรรค์สมบัติ และนิพพานสมบัติ ๒๒ เมษา วันมหามงคล ทุกท่านที่มาร่วมงานมหามงคลในครั้งนี้ จะได้ สร้างมหาทานบารมีด้วยการถวายมหาสังฆทานแด่ พระสงฆ์ผู้อุดมด้วยศีล สมาธิ ปัญญา ที่เดินทาง มาจาก ๒๐,๐๐๐ กว่าวัด เกือบแสนรูปทั้งภายใน