มหาทานของอังกุระ : หน้า 22/90

มหาทานของอังกุระ "มีเรื่องเล่าว่า ในอดีตมีพ่อค้าคนหนึ่งชื่อ งชื่อ อังกุระ เดิมเคยเป็นพระโอรสองค์สุดท้องในทวารกะนคร แต่เนื่องจากไม่ปรารถนาจะครองราชย์ จึงเดินทางไป ต่างแดน เพื่อทำมาค้าขายและท่องเที่ยวไปในโลก กว้าง ในระหว่างเดินทางข้ามทะเลทรายอยู่นั้น เขา เกิดพลัดหลงทางอยู่เป็นเวลาหลายวัน ได้อาศัย รุกขเทวาซึ่งมีนิ้วมือสำเร็จด้วยฤทธิ์ เมื่อพ่อค้า ปรารถนาอะไร สิ่งนั้นก็ไหลออกมาจากนิ้วมือของ เทพตนนั้น พ่อค้าถามรุกขเทวดาว่า “ทำบุญอะไรเอา ไว้ ถึงมีอานุภาพมากเพียงนี้ เมื่อทราบว่า เทวดาท่านนี้ได้ทำบุญเพียงแค่ ชี้นิ้วบอกเส้นทางไปบ้านของเศรษฐีผู้ใจบุญให้กับ คนเดินทาง และพวกยาจกวณิพกพเนจรเท่านั้น ยังเกิดผลใหญ่ถึงเพียงนี้ นี่ถ้าได้ให้ทานด้วยตนเอง บ้าง ผลบุญคงจะบังเกิดขึ้นมากกว่านี้ เมื่อได้รับ แรงบันดาลใจเช่นนั้น ก็รีบออกเดินทางกลับไปยัง พระนคร ได้เริ่มขนทรัพย์มรดกที่มีอยู่ทั้งหมดออก ให้ทาน อังกุระให้ป่าวร้องว่า “ใครหิวก็เชิญมากินตาม ชอบใจ ใครกระหายก็จงมาดื่มตามชอบใจ” แต่เป็น 50,000 ที่น่าเสียดายที่ท่านเกิดในยุคสมัยที่ไม่มีพระพุทธเจ้า บังเกิดขึ้น ไม่มีเนื้อนาบุญแม้เพียงท่านเดียว แต่ท่าน ก็อุทิศตนให้กับการทำทานอย่างเต็มกำลัง อังกุระ ได้ให้อาหารแก่ชาวเมืองวันละ 50,000 เล่มเกวียน เป็นประจำ มีพ่อครัว ๓,๐๐๐ คน เด็กหนุ่ม : คนต่างก็ประดับต่างหูอันวิจิตรไปด้วยเพชรนิลจินดา ช่วยกันผ่าฟืนสำหรับหุงอาหาร ทำแถวเตาไฟยาว ๑๒ โยชน์ พวกหญิงสาว ๑๖,๐๐๐ คน ช่วยกันบด เครื่องเทศสำหรับปรุงอาหาร แล้วยังมีหญิงสาวอีก ๑๖,000 คน แต่งตัวสวยงามราวกับนางฟ้ายืนถือ ทัพพีคอยตักอาหารให้คนที่มาขอด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม * พระไตรปิฎกฉบับอรรถกถา มหามกุฏราชวิทยาลัย เล่ม ๔๓ หน้า ๓๓๔