ชีวิตและธุรกิจทองคำของทวีชัย 5 : หน้า 60/92

ของแท้ต้องมีเลข 5 “จริงๆ แล้ว ชีวิตวัยเด็กผมลำบากมาก่อน ปลาช่อน ๑ ตัวต้องขยักกินให้ได้ ๒ มื้อ สำหรับคน ๓ คน ข้าวเปล่าแม่ต้องเอามาเหยาะน้ำปลาให้หอม เพราะเนื้อปลามันแทบจะไม่มี พักเที่ยงก็ต้องวิ่งไป เก็บแก้วน้ำที่คนอื่นกินทิ้งไว้ เอาไปคืนแม่ค้า เพื่อ เขาใจดีให้น้ำหวานกินฟรีบ้าง วันหยุดก็ต้องไปแบก ถังหวานเย็นขายหน้าโรงหนัง บางครั้งก็วิ่งเร่ขาย ฉลากกดให้เด็กๆ เพราะขณะนั้นเตี้ยผมยังเป็นเพียง ลูกจ้างร้านทองเล็กๆ จนกระทั่งเก็บหอมรอมริบมา เปิดขายเอง เริ่มจากตั้งตู้เล็กๆ ๑ ใบ มีทองไม่กี่เส้น ตอนนั้นต้องช่วยเตี๋ยประกอบทอง หลอมทอง ทำเอง จนเป็นหมด จนกระทั่งผมแต่งงานแล้วจึงได้มาทำ ร้านทองของตัวเอง” ทําไมต้องทวีชัย 5 “ที่ใช้ชื่อว่า ทวีชัย 5 เพราะคำว่า ทวีชัย มาจากนามสกุล ซึ่งพี่น้องผมทั้ง ๕ คน เปิดร้าน ขายทองหมด มีตั้งแต่ ห้างทองทวีชัย 1, 2, 3, 4 ส่วนผมใช้ชื่อว่า ห้างทองทวีชัย 5 เมื่อเปิดร้านแล้ว ผมกับภรรยาก็คิดกันว่า เราน่าจะทำโฆษณาเปิด ตัวร้าน และให้ความรู้แก่ประชาชนไปพร้อมๆ กัน ว่า ทอง ๑ บาท หนัก ๑๕.๒ กรัม เพราะจาก ประสบการณ์ที่ขายทองมานาน ลูกค้าหลายคนไม่รู้ ด้วยซ้ำว่าทอง ๑ บาท หนักเท่าไร” แล้วคิดอย่างไรกับการที่กล้าโฆษณาไปว่า ซื้อ ทองจากทวีชัย 5 แล้ว เมื่อขายคืนจะได้ราคาสูง ที่เป็นราคามาตรฐาน “ตรงจุดนี้เกิดจากความเห็นใจลูกค้า เพราะ ลูกค้าเกือบทุกคนที่เอาทองมาขาย เป็นเพราะเขา ร้อนเงิน ทั้งยังอายที่จะขาย และพอขายแล้วร้านค้า ให้ราคาต่ำมาก เขาต้องมานั่งอธิบายเป็นนานว่า ทองที่เขาซื้อมามีคุณภาพดีอย่างไร ด้วยความเห็นใจ ตรงนี้ เราจึงติดประกาศราคารับคืน ที่ทำให้ลูกค้า