วารสารอยู่ในบุญ: การเผยแผ่ธรรมะในพระพุทธศาสนา : หน้า 90/92

อยู่ใน ที่ปรึกษา ตา พระมหาสมบุญ สมมาปุญโญ พระมหา ดร.สมชาย ฐานวุฑโฒ พระอารักษ์ ญาณารกฺโข พระสมุห์อำนวยศักดิ์ มุนีสกโก บรรณาธิการบริหาร พระสมบัติ รก ตจิตโต กองบรรณาธิการ พระดร.สมศักดิ์ จนฺทสีโล, พระวิชิต ผาสุกวาโส, พระตรีเทพ ชินจุกุโร, พระสนิทวงศ์ วุฑฒิโส, พระกล้าณรงค์ ญาณวีโร, พระธีระ นาถธมฺโม, พระมหาจตุรงค์ จตฺตมโล, พระมหาเอก จนฺทูปโม พระธนรินทร์ สิริธโร, พระวีรพงษ์ สงฺขวํโส, พระทรงวุฒิ ชยวุฑโฒ, ผศ.สุชีพ พะหูชนม์, ผศ.สุภาศิริ พะหูชนม์, วรวรรณ ถนอมพงษ์, วันชัย ภัทรโกมล, วินิช พันธุ์วิริยรัตน์, สุธิดา จินดากิจนุกูล, รัดเกล้า ลิ่วเฉลิมวงศ์, น้ำผึ้ง พุ่มมาลี, ระพีพรรณ ใจภักดี, บริบูรณ์ โนรีเวช, วริศรา เพชรวิภูษิต, กนกพร เทศนา, รักชนก ชนะพล, รชา รัฐฐานนท์ บรรณาธิการสารสนเทศ สุลัดดา เมธีวรางกูร, ภัทรพร ศิลปาจารย์ รุ่งนภา วรรณุปถัมภ์, อภิรดี ตันติวาณิชยสุข ฝ่ายภาพ ศูนย์ภาพนิ่ง ฝ่ายศิลปกรรม อพงศ์ ลีลพนัง, กองพุทธศิลป์ วัลลภ นิลถนอม, ชัยชนะ กิตติโสภาพันธุ์ ภัทรา ศรีวสุธา, ปัณณภัสร์ ใต้ธงชัย, ศุภวิชฐ์ เหล่าเลิศพงษ์, ชนกมณฐ์ รักษาเกียรติ พีระ แสงงาม, ชูเดช อนุรักษ์ ฝ่ายโฆษณา ปราณี ชัยผดุง ๐๘-๖๗๗๑-๒๒๖๘ ฝ่ายสมาชิก อรุณี พลกลาง ๐๘-๑๓๐๖-๕๓๙๓ ผ่องศรี ทานาแซง ๐๘-๖๙๘๐-๐๙๗๒ โรงพิมพ์ บริษัท รุ่งศิลป์การพิมพ์ (๑๙๗๗) จำกัด วารสาร “อยู่ในบุญ” เป็นวารสารเพื่อการเผยแผ่ธรรมะ ในพระพุทธศาสนาเป็นรายเดือน มีวัตถุประสงค์ดังต่อไปนี้ ๑.เพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจใน ธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และเกิดกำลังใจในการปฏิบัติธรรม เพื่อเข้า ถึงธรรมะภายใน ๒.เพื่อปลูกฝังคุณธรรมแก่ประชาชนทุก เพศ ทุกวัย ทุกอาชีพและทุกระดับการศึกษา ๓.เพื่อถ่ายทอดความรู้ในพระพุทธ ศาสนา ให้ง่ายแก่การนำไปใช้ให้เป็น ประโยชน์ในชีวิตประจําวัน ๔.เพื่อส่งเสริมและสนับสนุนให้คนใน สังคมเป็นคนดีที่โลกต้องการ ๕.เพื่อเป็นสื่อกลางในการสืบทอดอายุ พระพุทธศาสนาให้เป็นที่พึ่งแก่ชาวโลกสืบไป ทำไม.. ต้องรวมสงฆ์ ทุกวันนี้พุทธศาสนาขาดความเป็นปึกแผ่น มีการแบ่ง เป็นนิกายย่อยๆ อย่างมากมาย ทำให้สอนกันไปคนละทิศ ละทาง พุทธบริษัท ๔ จึงต่างคนต่างคิด ต่างคนต่างทำ ไม่ได้มารวมกันเป็นหนึ่งเดียวเหมือนดวงตะวัน ดังนั้นจึงไม่มี พลังในการที่จะให้ความรู้แก่ชาวโลกอย่างแท้จริง ซึ่งหากมาดูกันจริงๆ แล้ว เราจะพบว่าคำสอนดั้งเดิม ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้กระจัดกระจายกันไปอยู่ตาม นิกายต่างๆ ตามภาษาต่างๆ ในทุกมุมโลก ซึ่งการกระจาย กันแบบนี้ ก็ยังไม่พบว่าจะมีอะไรดีขึ้น นอกเสียจากความ ต่างกัน ที่อาจนำมาซึ่งความขัดแย้ง และความขัดแย้งนี่เอง ก็อาจก่อให้เกิดความล่มสลายของพระพุทธศาสนาขึ้นใน อนาคต ดังนั้นการรวมกันจึงเป็นสิ่งสำคัญ พุทธบุตรทั่วโลกต้อง มารวมกัน มาศึกษาหาคำสอนดั้งเดิมก่อนที่จะแตกเป็น นิกายต่างๆ ว่า ก่อนหน้านั้น คำสอนของพระพุทธเจ้าท่าน เป็นอย่างไรเพื่อจะได้มาปฏิบัติไปในทิศทางเดียวกัน เมื่อปฏิบัติ เหมือนกัน ความแตกต่างก็จะหมดไป ไม่มีการถือเราถือเขา ว่า เป็นนิกายนั้น นิกายนี้ วัดนั้น วัดนี้ แต่จะมีแต่เพียง พุทธนิกาย คือนิกายของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านิกายเดียว เมื่อเป็นดังนี้แล้วการบวชก็จะเป็นไปในทิศทางเดียวกัน คือ มีเป้าหมายในการทำพระนิพานให้แจ้ง และสุดท้ายทุกคน ก็จะได้ประโยชน์สูงสุด ทั้งผู้บวช และทั้งศาสนิกชน...ด