พรหมาราซงสัญญาอธิษฐาน : หน้า 20/26

พรหมาราซงสัญญาอธิษฐานให้สัตย์จันณ์ธรณีฟาพน เรื่องเหตุอุกตามมวสีเรื่องหนึ่ง จากถมปรินผานสุด เป็นเรื่องเกินเมื่อครั้งพระสมมสัมมาทำมาใกล้จะปริวณพ้น ครั้งนี้ มาผู้บาป เมื่อเห็นพระอานนท์หลีกไปแต่ไม่จน ได้เข้าไปพบนายผู้กลั่นครึ่งปะกั๊นที่ปรับกันครึ่งปะกั๊น แล้วไปในวาระเมื่อใจของชะตา ช้ำนาเพราะองค์พระองค์พระก็นถวิลนั่น ณบัดนี้เป็นเวลาอันพระบานพระองค์พระก็นถในวันนั้น ก่อน องพระองค์ดวงในดินนี้ก็เป็นเวลานาน คือลูกมหาบัวปิสุทธิบุตเสลา ยิ่งได้ทรงแนะนำไม่แล่นได้แล้ว ได้แต่เขาไม่กล้าไม่กล้าจะไม่กล้าหาทางรอดไปได้ ยังแสดงธรรมมีปฏิวัติยืนมี ปรับปรุงที่ชื่นเกิดขึ้นให้ระลึกชื่นใจโดยธรรมไม่ดีพอใจ เจ้าวันยังให้พระองค์พระจงดีเพียงนั้น ข้าแต่พระองค์จงจงริ ยกนี้ก็เนืองเป็นของพระองค์พระองค์พระก็นถนั่นแหละ ได้แจ้งแนะนำแล้ว แก้กลายเป็นพระสุข ทรงธรรม ปฏิวัติธรรม สมควรถวายธรรม ปฏิรูปตามธรรม เรียกว่าครองของตนเอง บอกแสดง บัญญัติ แต่งตั้ง เปิดเผย จำแนก กระทำให้ได้ แสดงองค์ปฐม ปรับงบนี้ ปรับปจบ นี้พระองค์พระจงดี ข้อพระองค์พระก็นถในวันนั้นเกิดขึ้นให้ระลึกชื่นใจ ขณะพระองค์จงดี ขอพระผู้มีพระภาควรณในวันนั้นเกิด มันว่าหน้าตาเอง กีฬาอย่างชาวบันเทิงกว่าครบนี้ตา ๆ เสีย เศษอย่ามายุ่งชักช้ายเลย พระสมมสัมพุทธเจ้าก็เลยว่า "ถูกมารมามาป อุบาสกเป็นสาวกของเราก็ยังไม่เอียแหลม" ถ้าพูดภาษาชาวบ้านก็ต้องบอกว่า ลูกศิษฐาก็รายยังไม่เก่งหรือโตไม่พอ "ข้าแต่พระองค์จงจงริ กับดีนี้อาสาคนเป็นสาวกของพระองค์พระก็นถ เป็นผู้เนี้ยบแหลมแล้ว" เท่ากับมันเองอยู่ว่า เก่งแล้ว ดีพอแล้ว พงง่าย ๆ มามันอะนะจะให้ดีดันขึ้นพระบิซพนอย่างเดียว ไมยอมลดลงวาคอ