ข้อความต้นฉบับในหน้า
โรงเรียน ซึ่งพระในวัดทำหน้าที่เป็นครูสอนหนังสือ ท่านก็
จะมุ่งเน้นว่า ต้องอบรมศีลธรรมหน้าผา ศึกษาวิชาการตาม
หลัง พูง่ายๆ คืออบรมมุ่งมั่นสั่งให้ดี ก่อน แล้วจึงจะ
สอนความรู้ทางด้านวิชาการให้อาไปประกอบอาชีพ เพราะ
ฉะนั้น เมื่อจบการศึกษาแล้ว ก็จะได้ทั้งคนดีและ คนเก่ง
ออกมาจากโรงเรียน
ต่อมาภายหลัง เมื่อมีการดึงเอาโรงเรียนออกไปจาก วัด
แล้ว ความเปลี่ยนแปลงด้านศีลธรรมและจริยธรรมใน
สังคมก็ยังไม่เห็นแววว่าน่าจะอะไร เพราะโดยถือว่าคนไทย
ในยุคนั้นมีความสามารถอบรมลูกหลานให้เป็นคนดีอยู่แล้ว
ไม่ต้องจำเพาะเจาะอบรมศีลธรรมตามวัดวาอาราม ระบบ
การศึกษาของไทยจึงเกิดการเปลี่ยนไปเป็นว่า สอนความรู้
คู่กับศีลธรรม เพื่อจะได้ไปพร้อมๆ กัน แต่เมื่อเข้า
สู่ภาคปฏิบัติแล้ว วิชาการได้รับความสนใจมาก ส่วนศีล
ธรรมถูกมองว่าเป็นเรื่องนำเนื่อย
ในที่สุด การปลูกฝังศีลธรรมจึงถูกวางเอาไว้ในอันดัน
ท้ายๆ ของภาคปฏิบัติในระบบการศึกษา เพราะฉะนั้น
เทคนิคที่ศีลธรรมกับความรู้จะถอดออกไปพร้อมๆ กันตามที่หวัง
จึงเปลี่ยนไปเป็นว่า วิชาการนำหน้า ส่วนศีลธรรมหย่อนไป
คนไทยจึงต้องมาเจาะที่ไม่มีไม่งามต่างๆ ในบ้านเมืองอย่าง