พระราชนิพนธ์ "พระมหาชนก" : หน้า 18/39

พระราชนิพนธ์ "พระมหาชนก" ๑๘ ชาตินี้อย่างยิ่ง เพราะเรื่องนี้คือหลักฐานทางวิชาการขึ้นหนึ่ง ที่บันทึกเรื่องราวการเวียนว่ายตายเกิดและการครองรู้ของ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและเหล่าพระอรหันต์ทั้งหลาย อีกทั้งยัง ทำให้เกิดความเข้าใจใน "ความจริงของโลกและชีวิต" ว่า ๑. คนเราตายแล้วไม่สูญ ยังจะต้องเวียนว่ายตายเกิด ต่อไปอีกไม่จบสิ้น จนกว่าจะปราบกิเลสให้หมดสิ้นได้ อย่างเด็ดขาด ๒. ตราบใดที่ยังต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ ทุกชีวิต ย่อม ต้องอยู่ใต้อำนาจของกรรมที่ตนเองทำไว้ คือ ใครทำดี ย่อม ได้รับผลดี เป็นความสุข และตรงกันข้าม ใครทำความชั่ว ย่อมได้รับผลชั่ว เป็นความทุกข์ตามลำพงผลาญตนเอง ตาม สมควรแก่กรรมที่ได้ทำไว้ จากความจริงทั้ง ๒ ประการนี้ ทำให้แต่ละชีวิตต้อง มี "งานเพื่อชีวิต" ของตน คนละ ๓ งานใหญ่ๆ ด้วยกัน เป็นอย่างน้อย โดยใครจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ คือ ๑. งานทำมาหาเลี้ยงชีพด้วยความสัตย์ซื่อตรง ที่ เรียกว่าประกอบสัมมาอาชีวะ ให้เหมาะสมกับเพศและวัย