ทองคำและป่นเปลือก: แนวคิดของความมีค่าในชีวิต : หน้า 23/40

ที่ส่งได้ไปพบของคำามากมาย สายคนนี้จึงบอก เพื่อนว่า นี่เพื่อน ทองคำมีค่ามากมาย ภาคกวีสูง เราอิงถึงที่มีค่ามาหาศาลแล้ว อย่าช้าเลย ช่วยกัน ขนทองคำเหล่านี้กลับบ้านนรดีว่า สายผู้นั้นกลับยืนยันที่จะเบิกมัดเปลือก ปานเช่นเดิม เขามองดูทองคำและกล่าวถ้อยคำ เดิมว่า เราดูสาธะแบกมัดเปลือกปานมาแต่นั้นไกล แล้ว จะทิ้งเสียดยาย เราไม่เอาทองคำหวาด เราจะ เอาเปลือกปานอันนี้มีแผลและ ชายหนุ่มจึงนี้กว่า เพื่อนเราคงเสียถาวไปแล้ว แมะจะโชแจ้งด้วยเหตุผล ต่างๆ เพื่อให้เขาทั้งมัดเปลือกปาน แล้วนำทองคำ กลับบ้าน เขายืนยันไม่ยอมทั้งด้วยเหตุผลเดิม นั่นเอง ครั้นกลับมาถึงบ้าน ชายหนุ่มที่ขนทองคำ กลับ ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีจากญาติพี่น้อง ทำให้เขามีความสุขายไปตลอดชาติ ส่วนเพื่อน อีกคนหนึ่ง ซู่สุดสำแกนเปลือกปานมาถึงไกลเสน ไกล เมื่อถึงบ้าน กลับไม่ได้รับการต้อนรับใดดู แถมยังถูกอาฆ่าด้วย การที่หยิบผิดวิธีอาจิวุติ ดังเดิมของพระองค์ว่าทั่วโลกหน้าไม่มี สัตว์ผู้เกิด ไม่มี ผลแห่งกรรมดีกรรมชั่วไม่มี ก็เปรียบเหมือน บูรพจําลาที่แกปลือกปานนั้นเสียเถิด ภูริญเช่นนี้ อย่าได้เกิดมีแกมาหาบาทิเขา" พระเจ้าปลายสิงห์ได้สดิด จึงอบจำน์ต่อเหตุผลของพระเจ้า และว่า “พระคุณเจ้า แสดงธรรมได้เพราะแจ่มแจ้งยิ่งนัก ต่อจากนี้ไปโยมของพระผู้พระภาคเจ้า พระธรรมและพระสงฆ์เป็นสมะ ขอให้พระคุณเจ้าจําโยมว่า เป็น อุบาสกคนดอจตลอดชีวิต” ดังนั้นนว่า พระองค์ทรงละคำวิจารณ์ความเห็นผิด แล้วตั้งใจทำบุญทำทาน พระธรรมสงฆ์ตลอดชีวิต อีกทั้งชาวเมืองให้อยู่ในศีลในธรรมด้วย เมื่อละโลกแล้ว ก็ได้ไปเกิดในสุดคติสวรรค์