พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและการสร้างบารมี : หน้า 19/46

หลุดพันออกจาก วัดสูงสาครด้วยตนเอง และคิดเห็น: ใหญ่สุดประมาณ ที่เห็นวัฏสงสาร นี้เป็นเหมือนลูก พาสรรสัตว์ทั้งหลายออกไปด้วย และด้วยเหตุที่ พระองค์ทรงสร้างบารมีอย่างยิ่งยวด โดยที่ไม่เห็น แกความเหนื่อยอยาก เพื่อมาระลููเป็นพระสังฆา- สมพุทธเจ้า จิ้งให้พระองค์เป็นผู้ทรงคุณค่า มี พระคุณและคุณประโยชน์อย่างมากมายต่อสรรพ- สัตว์ทั้งหลายและ ด้วยเหตุที่พระองค์ทรงสร้าง บารมิมากหลายพรรษา จึงทำให้พระองค์ได้ที่สุดแห่งปฏิมดี คือ กายมหาบุรุษที่ได้นั่งเห็นเกิดความศรัทธาเลื่อมใส เทิดทูนบูชา และยัง ทำให้พระองค์ประสบความสำเร็จดังที่ตั้งใจไว้ คือ การได้มาตรัสรู้เป็นพระสมภาสัมพุทธเจ้าและนำพระสัทธรรมอันประเสริฐมาส่ง สอนสรรสัตว์ทั้งหลายให้หลุดพ้นจากวัฏสงสารนี้ การเสด็จอันดีของพระสัมพุทธเจ้าแต่ละพระองค์ในโลกนี้ ย่อมเป็นการย่อยอย่างยิ่ง ที่เป็นเช่นนี้เพราะว่าบุคคลที่จะมาตรัสรู้เป็นพระ สัมพุทธเจ้า จะต้องเป็นบุคคลผู้มีหัวใจขึ้ง ใหญ่สุดประมาณ ที่เห็นวัฏสงสาร นี้เป็นเหมือนลูกแห่งความทุกข์ ที่กังวลสรรสัตว์ตั้งหลายไว การ บังเกิดขึ้นของพระสัมพุทธเจ้าแต่ละพระองค์ จะต้องใช้เวลานานมาก กว่าจะเจอบุคคลเช่นนี้ แต่เมื่อบุคคลเช่นนี้เกิดขึ้นแล้วในโลก ก็จะแจ้ง ก็จะต้อง ใช้เวลาถึงนานในการสร้างสมบ่มบารมีสีเนื่องมาโดยลำดับ จนกว่าบารมีจะแปรงคลื่นความ สมบูรณ์ทุกประการ จึงจะอุบัติตรัสเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระสัมพุทธเจ้าแต่ละพระองค์ก่อนจะ มาบังเกิดเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า นั้น ก็เคยเกิด มาเป็นมนุษย์เช่นเดียวกับเรา พระองค์ก็ทรง ลองผิดลองถูก เพื่อค้นหาหนทางทุกข์มาโดย ตลอด ซึ่งในบางครั้งพระองค์ก็ได้พลาดพลัง ทำบาปอกุศลบ้าง จึงต้องเฝื่อนเขียนอยู่ในทุกสิ่งมิ ทำให้ระยะเวลาในการสร้าง บารมีนี้นานมาก ยึดถือออกไป แต่เมื่อพระองค์กลับมาเกิดเป็นมนุษย์ก็ได้มาสร้างบารมีอย่างเต็ม