การสู้รบและการเรียนรู้จากอดีตในพระพุทธศาสนา : หน้า 25/40

ของท่านเรานี้ ยากที่จะหาชัดเจนได้เป็น เพราะอะไรบางคนอึ้งได้พ่ายแพ้ ครั้งใครคราวดูอย่างถี่ถ้วนแล้วก็ว่า การที่เราปราบอย่างอ่อนบ่อ ก็เพราะว่า เรา ๆ ตั ตัวไม่สำมะเสมอในทางฐานะ ทำการสงเคราะห์ผู้อื่น ๆ เสล่งเพื่อนเก่าผู้ร่วม ตายกันมาในสนามรบ พระองค์คริสต์ก็ฉะกลมเมือง จากนันปรองดองว่า เราจนเดียวเท่านั้นหรือที่ปราชัย อย่างนี้ ในสมัยก่อนมีผู้นำทำเช่นนี้แล้วพ่ายแพ้ หรือไม่ ทรงดำริถึงนี้แล้วก็ระลึกถึงพระบรม ศาสดา ครั้นแล้วพระกระยาธารณะเข้าแล้ว ทรงรับ ศีลดีไปยังพระเชตุวันเพื่อถามเรื่องราวในอดีตที่ ตนอยากรู้ ครั้นแล้วใจใฝ่ถึงพระเชตุวัน ได้ถวายนั่งบังคมพระ ศาสดา แล้วดูเรื่องราวทั้งหมดทันที จากนั้นทรง ตรัสถามว่า "ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ในอดีตกาล เคยเกิดเรื่องเหมือนที่ผ่านมาแก่ข้าพระองค์หรือไม่ พระบรมศาสดาตรัสว่า "ดู่อมาหามิด" ใช่สมแก่พระองค์เท่านั้นที ปราชัยเพราะการวางตัวเช่นนี้ แม่ในสมัยก่อนก็เคย เกิดเหตุการณ์ท่านนองเดียวกันพระองค์เช่นกัน" พระราชาได้พิจารณา ยิ่งทำให้พระองค์ปรารภณาที่ จะสันติเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่เคยเกิดขึ้น จึงทูล อ้อนวอนพระศาสดาว่า "ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ขอพระองค์โปรดตรัสเล่าเรื่องราวเหล่านั้นด้วยเถิด พระเจ้าข้า" พระศาสดาตรัสเพื่อเป็นพระมหากรุณา จึงทรงนำอดีตมาว่า ในอดีตกาล มีพระเจ้าพระนามว่า "อนัญชัย ยุติฤทธิ์โลหิต" แต่พระสมมิตร์อยู่ที่เมืองนัดดานครใน แคว้นกู ในพระองค์นี้ พระโพธิสัตว์เลดิ์ อุบินใน ตระกูลโรงศรีของพระเจ้าธัญญะ ครั้นบินใหญ่ พระโพธิสัตว์ได้รับการศึกษาจากสำนักติลิสซึ่ง เป็นแหล่งรวม ความรู้ของบัณฑิตทั้งหลายในสมัย นั้น เมื่อจบการศึกษาแล้ว พระโพธิสัตว์ก็เดินทาง กลับมารับพระราชารสนองงานพระเจ้าธัญชัยที่