เรื่องราวความเศร้าโศกของพระราชา : หน้า 26/40

ใหม่เดินทางไปปรามปรามภูเขาด้วยกัน ครั้งไปถึง เสียชีวิตในที่สุด ข้าแต่ท่านราช ที่ทั้งทิ้งลนลาน ทหารทั้งสองฝ่ายเกิดความแตกแยก ไม่มีใจเป็น เพื่อนเก่า ทำผู้ร่ามใหม่ให้เป็นทีร้าเกินไป ก็จะหนึ่ง ทหารเก่าก็คิดว่า ในเมื่อรามคงความหมาย เสียใจในชื่นนี้" ต่อพระโภไสีสัตว์สุดให้ติพระราชาดีนแล้ว ดังนั้นนมาม พระราชาก็กลับตัวหัวนําบำรุง ทหารผู้จงรักภักดีเช่นเดิมและดำรงตนอยู่ใน โอวาท ของพระโภไสีสัตว์ บำเพ็ญบุญทุกอย่าง เมื่อคลโลก แล้วก็ได้ไปสู่คติโลกสวรรค์ เมื่อด่านฝ่ายด้าวคิดเช่นนั้น ทำให้สิในครั้ง นั้นพระราชาเป็นผู้พ่ายแพ้อย่างราบรื่น เมื่อเป็น เช่นนี้พระองค์ทรงกลับมาด่ารึกตราองค์ว่าพระองค์เองมีความผิดอย่างมากว่าร้องตนไม่เหมาะ สมกับทหารผู้รักภักดี วันหนึ่งพระองค์จึงถือ โอกาส เข้าไปบูชาบรรบูรณ์ว่า "ด่าก่อนท่าน บัณฑิต ในสมัยก่อนเคยมีประวัติศาสตร์ที่เกิดขึ้น กับบ้านเมืองอย่างนี้หรือไม่" พระโภไสีสัตว์ดับ คำมาของพระราชาแล้ว พระราชดำมะว่า "ในสมัยก่อนคงมีประวัติศาสตร์ที่เกิดขึ้น กับบ้านเมืองอย่างนี้หรือไม่" พระโภไสีสัตว์ดับ คำมาของพระราชาแล้ว ปรารถนาจะกล่าว ล้ยคำเตือนพระราชา จึงน่าร้องที่เคยเกิดขึ้นมาว่า "ข้าแต่มหาราช เรื่องที่เกิดขึ้นกับพระองค์นี้ ทำให้พระองค์เกิดความเศร้าโศก แต่ความโศกของ พระองค์ยังมิได้อาโศกเท่าใดนัก ในกาลก่อนนั้น เคยมีพราหมณ์เลี้ยงแพะคน หนึ่งชื่อวุฒิรา ต้นแพะผุ้งใหญ่ออกหากิน และ ได้สร้างคอกใหญ่ไว้ในป่า พักแพะไว้ในคอกก่อนไฟ กันยุง เลี้ยงดูแพะและบริโภคคนแพะอยู่ในป่าแห่ง นั้น วัฒิรา มีผู้ชมละผ่านมาทางนั้น ได้เข้ามา อภัยในคอก เพราะมีการก่อไฟป้องกันยุงให้ พราหมณ์เห็นว่ามีเสรีบนดคำคํากิิดความ สินหราก็ไม่ดี ลิ่มเลือดแพะทั้งหลายไปโดยเรียบ ไม่ได้สนใจว่าจะกลับมาหรือไม่ หมา ไล่ดูซะมดแทน ไม่ดูแลและอย่าที่เคยทำ เมื่อเลี้ยงดูได้ระยะหนึ่ง ชะมดก็หนีเข้าป่าไป และทั้งหลายก็ทยอยสรูไปด้วยทำให้พามณี รู้สึกเสียใจจาก จนล้มป่วยเป็นโรคผอมเหล่งและ ข้อความนี้เป็นภาพที่มีข้อความยาวมาก และมีภาพประกอบของตุ๊กตาเด็กสาวในชุดไทยสีม่วง พร้อมข้อความในกล่องสีชมพูที่ระบุว่า "อย่าลืม... ติดตามข่าวสาร งานบุญต่างๆ ได้จาก www.dmc.tv นะคะ" เนื่องจากข้อความยาวมากนี้ และบางส่วนอาจไม่สมบูรณ์เนื่องจากกัดคัดลอกยาก หากมีความต้องการให้แยกเป็นส่วนๆ หรือต้องการรายละเอียดเพิ่มเติม แจ้งได้เลยค่ะ