การปกครองและวัฒนธรรมญี่ปุ่น : หน้า 31/40

เสียศก็ดีรต้องมีกันคง บางเมืองบางครั้งมาเป็น 1,000 คน ต้อง ประกวดประขันไม่ให้น้อยหน้าเมืองไหน ที่สุดคุ้มต้องใช้เงินมากจึงไม่เจ๋งเมือง ไหนที่จะคิดอิอารณ์ สมเด็จพ่อจึงมีประชากรอยู่เกิน กว่า 1 ล้านคน การค้าขายสะพัด เพราะ โขนทำให้สังคมญี่ปุนแน่นกัน เพื่อ ป้องกันความฝันผวน เมื่อใดมีการ เปลี่ยนแปลง จะเกิดโอกาสที่เจคนไม่มิ่ง และเกิดความมั่นคงทางการเมือง โขนมองสิ่งนี้ออก จึงจัดการสังคมญี่ปุ่น ทุกระบบหนึ่ง เช่น คนแต่ละคนจะมี สังกัด เกิดหมู่บ้านไหนต้องอยู่หมู่บ้านนั้น ห้ามย้ายหมู่บ้าน ถ้าจะย้ายจังหวัด หรือหมู่บ้านก็ไม่ได้ เพราะเมื่อไปแล้วเขา ไม่รับถือว่าเขาเต็มอยู่แล้ว ญี่ปุ่นเป็นเกาะพื้นที่ น้อยคนเยอะ ฉะนั้นถ้าถูกบอกออกจากหมู่บ้านเมื่อไหร่จะ ไม่มีที่อาศัยทั้งประเทศ กลายเป็นคนร่อนเร่แรบซ เพราะทุกคนต้องให้ความใส่ใจส่วนรวมมาก แต่ สังกัดวัดต้องกำหนด เมื่อครอบครัวมีคนตาย ต้องไปฝังศพก่อนกำหนดได้เท่านั้น ห้ามย้ายวัด ฉะนั้นทุกคนจะถูกสั่งจนเป็นมีจะทำอะไรอย่าหา เดือดร้อนคนอื่น เพราะเมื่อใดที่ต้องถูกขับไล่ออก แม้แต่คนในครอบครัวก็ไม่อาจมารวบตัวได้ หรืออาจ จะโดนไล่พ้องครอบครัวก็มี ขึ้นอยู่กับของหมู่บ้าน ซึ่งถูกปลูกฝังความคิดมานาน 250 ปี ในยุคเดโด้ฝัง ลึกลงไปในวัฒนธรรมญี่ปุ่นว่าทำสิ่งใดต้องให้ ความสำคัญกับส่วนรวมมาก และไม่ทาเกินหน้า เกิดใคร ต้องอ่อนน้อม ฝึกเมตตามา ความเกรงใจ ผู้อื่น การปกครองโดยโขน 3. การปลูกฝังอบรมนิสัย ในระบบการศึกษาสำคัญ ครอบครัวก็ต้อง ปูพื้นฐานมาเรื่อยๆ กระทั่งเข้าโรงเรียนกันจน แต่ ถ้าเป็นของไทยเมื่อเด็กคนไหนทำดีได้รับรางวัล แต่ของจีนจะแบ่งในห้องเป็นกลุ่ม เมื่อให้รางวัลก็ ไม่ให้นายบุคคล แต่เป็นกลุ่ม เมื่อโดนลงโทษก็ลงโทษเป็นกลุ่ม เมื่อได้รับรางวัลก็ได้บันทึกกลุ่ม สังกัดกลุ่มก็ต้องจงรักภักดีและชมเชยเพื่อกลุ่ม ถ้าทำงานในบริษัทก็ต้องจงรักภักดีต่อบริษัท หาก เป็นบริษัทใหญ่มีหลายฝ่าย หลายแผนก หลาย หน่วยย่อยลงไปแต่ละหน่วยก็แข็งขัน แต่เมื่อใด ที่ต้องไปแข่งขันกับแผนกอื่นในแผนกเดียวกันจะร่วมมือกันทั้งหมด และไปแข่งกับ แผนอื่นร่วมตัวสามัคคีกัน