บทเรียนจากการเดินดูดคีและศรัทธาในพระรัตนตรัย : หน้า 13/42

เพราะความโลภสีใส เพราะแรงศรัทธา ในพระรัตนตรัย ญาณ์โยมบุญอิ้งเป็นชั่วมวลๆ แต่เขาก็สู้กัน แดดช่วงบ่ายส่องบ่ายสามก็เอาเรื่องเหมือนกัน จฉน พระเดินผ่านไปอีกครั้งรอ สัก ๑๐ นาที ทุกปลี่ยนผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง เพราะฉะนั้นโยมมัง รอเป็นชั่วโมงๆ แต่เขาก็สู้กัน เพราะความโลภสี ศรัทธาในพระรัตนตรัย ดังนั้นพระรุก ศัทธูภาพจะต้อง เป็นเนื้ออานุญให้บญญติยอมจริงๆ อยูในบุญจริงๆ ก่อนจะเดินดูดคี หลังจากอบรมธรรมทายาท ทั่วประเทศมาแล้ว ทั้งพระนวกะพรษา ๑ มิถุนายน พรรษา ๒ พฤษภาคม ๓ จนทั้งพระพรษา ๙ ก็ตาม ที่มาร่วมเดินดูดคี ต้องมานั่งธรรร เพราะกันอย่าง จริงจัง เป็นเวลา ๒ เดือน พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ท่านเมตตาตลอดมาจนให้ลงถึงวชั้นนี้ไม่ได้ ลงสภาธรรมกายในงานบุญอุทิศ แต่สำหรับ พระรุกกันนี้ท่านจะเมตตามานำให้ทุกๆ วัน ทำให้พระรุตมยาตั้งใจนั่งสมาธิ(Meditation) มาก เพราะหลวงพ่อองค์คุณงามอย่าง ตั้งใจจะไคล้ให้ทุกๆเป็นพุทธบูต เป็นเนื้อในบุญ ของโลกจริงๆ โยมที่รับพระรุกคะได้รับบุญ จริงๆ ในระหว่างที่พระท่านเดินดูคีไปด้วยทำ สมาธิไปด้วย โยมมารับพระรุกคี่เรียกว่ายังไงก็อภัย แสนคุ้ม รับพระที่ตั้งใจประพฤติปฏิบัติอย่างเดียว ก็ได้บุญมากอยู่แล้ว นี้ถึงพานวาร บุญนับมหาศาล เลย เจริญพร ในากรเดินดูคีครั้งนี้ อาจกล่าวได้ว่ามีการส่ง กำลังใจนะระหว่างพระและโยมได้หรือไม่ครับ?