ความประทับใจของท่านบุตรหลวงพี่เนื่องนาบุญ : หน้า 19/42

Dhamma TIME ความประทับใจของท่านบุตรหลวงพี่เนื่องนาบุญ พระกิตติพงษ์ ฉนทะโม รู้สึกเหนื่อยมาก ดั้งนั้นการที่หลวงพ่ออบให้มองกลางมองทางให้ทำทุกอย่างง่ายเก่า จึงเป็นสิ่งที่นำมาฝากถึงจุดหมายปลายทาง หลวงพ่อครับ ช่วงที่เดินดูดอกคมกันหนาวขึ้นทุกวันทำให้ตอนจำฝันรู้สึกเหมือนจะป่วย ได้ทุกวัน แต่พอมั่งสมาธิรู้สึกโล่งโปร่งสบาย มีความสุข เลยตัดสินใจอุ้มบุดโครงการครับ พอมีโครงการเดินดูดคมกันไปทางพระผู้ปราบมาร ผมก็อยากเดิน เพราะเป็นบุญใหญ่ ผมคิดว่าทหารเราก็เป็นแล้ว เดินดูดคมก็แค่ 400 กว่าโล ถ้าทำได้แค่ยืนทำให้ได้ตายเถอะ เพราะเราเป็นทหารกองทัพธรรม ซึ่งผมก็ได้เจอแต่เรื่องปลื้มตลอดเส้นทาง ปลื้มตั้งแต่ก้าวแรกที่ออกมาจากมหาวหารองปูบตรงครั้บก้าวแรกที่ออกมาเจอโยม ผมถึงกับชะงัก เพราะญาติโยมมาต้อนรับเยอะจริงๆ พอถึงสติได้ผมก็เดินอย่างสำรวม เดินอย่างส่งเผอเอาใจมาไว้ในคอุ้งกลางกาย หลบตามองดกบนดอกดาวรวย และกว่านสมมะระหว่างตาเพื่อให้โยมที่อุ้มรับได้บุญมากๆ แล้วก็เดินไปตามใจด้วย รู้สึกเหนื่อยมาก ดั้งนั้นการที่หลวงพ่อบอกให้มองกลางมองทาง ให้ทำทุกอย่างเก่าเป็นอย่างเก่า จึงเป็นสิ่งที่นำมาฝากถึงจุดหมายปลายทาง หลวงพ่อครับ ช่วงที่เดินดูดคมกันหนาวขึ้นทุกวันทำให้ตอนจำฝันรู้สึกเหมือนจะป่วย ได้ทุกวัน แต่พอมั่งสมาธิรู้สึกโล่งโปร่งสบาย มีความสุข เลยตัดสินใจอุ้มบุดโครงการครับ พอมีโครงการเดินดูดคมกันไปทางพระผู้ปราบมาร ผมก็อยากเดิน เพราะเป็นบุญใหญ่ ผมคิดว่าทหารเราก็เป็นแล้ว เดินดูดคมก็แค่ 400 กว่าโล ถ้าทำได้แค่ยืนทำให้ได้ตายเถอะ เพราะเราเป็นทหารกองทัพธรรม ซึ่งผมก็ได้เจอแต่เรื่องปลื้มตลอดเส้นทาง ปลื้มตั้งแต่ก้าวแรกที่ออกมาจากมหาวหารองปูบตรงครั้บก้าวแรกที่ออกมาเจอโยม ผมถึงกับชะงัก เพราะญาติโยมมาต้อนรับเยอะจริงๆ พอถึงสติได้ผมก็เดินอย่างสำรวม เดินอย่างส่งเผอเอาใจมาไว้ในคอุ้งกลางกาย หลบตามองดกบนดอกดาวรวย และกว่านสมมะระหว่างตาเพื่อให้โยมที่อุ้มรับได้บุญมากๆ แล้วก็เดินไปตามใจด้วย รู้สึกเหนื่อยมาก ดั้งนั้นการที่หลวงพ่อบอกให้มองกลางมองทาง ให้ทำทุกอย่างเก่าเป็นอย่างเก่า จึงเป็นสิ่งที่นำมาฝากถึงจุดหมายปลายทาง หลวงพ่อครับ ช่วงที่เดินดูดคมกันหนาวขึ้นทุกวันทำให้ตอนจำฝันรู้สึกเหมือนจะป่วย ได้ทุกวัน แต่พอมั่งสมาธิรู้สึกโล่งโปร่งสบาย มีความสุข เลยตัดสินใจอุ้มบุดโครงการครับ พอมีโครงการเดินดูดคมกันไปทางพระผู้ปราบมาร ผมก็อยากเดิน เพราะเป็นบุญใหญ่ ผมคิดว่าทหารเราก็เป็นแล้ว เดินดูดคมก็แค่ 400 กว่าโล ถ้าทำได้แค่ยืนทำให้ได้ตายเถอะ เพราะเราเป็นทหารกองทัพธรรม ซึ่งผมก็ได้เจอแต่เรื่องปลอบใจตลอดเส้นทาง ปลอบใจตั้งแต่ก้าวแรกที่ออกจากมหาวหารองปูบตรงครั้บก้าวแรกที่ออกมาเจอโยม ผมถึงกับชะงัก เพราะญาติโยมมาต้อนรับเยอะจริงๆ พอถึงสติได้ผมก็เดินอย่างสำรวม เดินอย่างส่งเผอเอาใจมาไว้ในคอุ้งกลางกาย หลบตามองดกบนดอกดาวรวย และกว่านสมมะระหว่างตาเพื่อให้โยมที่อุ้มรับได้บุญมากๆ แล้วก็เดินไปตามใจด้วย รู้สึกเหนื่อยมาก ดั้งนั้นการที่หลวงพ่อบอกให้มองกลางมองทาง ให้ทำทุกอย่างเก่าเป็นอย่างเก่า จึงเป็นสิ่งที่นำมาฝากถึงจุดหมายปลายทาง หลวงพ่อครับ ช่วงที่เดินดูดคมกันหนาวขึ้นทุกวันทำให้ตอนจำฝันรู้สึกเหมือนจะป่วย ได้ทุกวัน แต่พอมั่งสมาธิรู้สึกโล่งโปร่งสบาย มีความสุข เลยตัดสินใจอุ้มบุดโครงการครับ พอมีโครงการเดินดูดคมกันไปทางพระผู้ปราบมาร ผมก็อยากเดิน เพราะเป็นบุญใหญ่ ผมคิดว่าทหารเราก็เป็นแล้ว เดินดูดคมก็แค่ 400 กว่าโล ถ้าทำได้แค่ยืนทำให้ได้ตายเถอะ เพราะเราเป็นทหารกองทัพธรรม ซึ่งผมก็ได้เจอแต่เรื่องปลื้มตลอดเส้นทาง ปลื้มตั้งแต่ก้าวแรกที่ออกมาจากมหาวหารองปูบตรงครั้บก้าวแรกที่ออกมาเจอโยม ผมถึงกับชะงัก เพราะญาติโยมมาต้อนรับเยอะจริงๆ พอถึงสติได้ผมก็เดินอย่างสำรวม เดินอย่างส่งเผอเอาใจมาไว้ในคอุ้งกลางกาย หลบตามองดกบนดอกดาวรวย และกว่านสมมะระหว่างตาเพื่อให้โยมที่อุ้มรับได้บุญมากๆ แล้วก็เดินไปตามใจด้วย รู้สึกเหนื่อยมาก ดั้งนั้นการที่หลวงพ่อบอกให้มองกลางมองทาง ให้ทำทุกอย่างเก่าเป็นอย่างเก่า จึงเป็นสิ่งที่นำมาฝากถึงจุดหมายปลายทาง หลวงพ่อครับ ช่วงที่เดินดูดคมกันหนาวขึ้นทุกวันทำให้ตอนจำฝันรู้สึกเหมือนจะป่วย ได้ทุกวัน แต่พอมั่งสมาธิรู้สึกโล่งโปร่งสบาย มีความสุข เลยตัดสินใจอุ้มบุดโครงการครับ พอมีโครงการเดินดูดคมกันไปทางพระผู้ปราบมาร ผมก็อยากเดิน เพราะเป็นบุญใหญ่ ผมคิดว่าทหารเราก็เป็นแล้ว เดินดูดคมก็แค่ 400 กว่าโล ถ้าทำได้แค่ยืนทำให้ได้ตายเถอะ เพราะเราเป็นทหารกองทัพธรรม ซึ่งผมก็ได้เจอแต่เรื่องปลื้มตลอดเส้นทาง ปลื้มตั้งแต่ก้าวแรกที่ออกมาจากมหาวหารองปูบตรงครั้บก้าวแรกที่ออกมาเจอโยม ผมถึงกับชะงัก เพราะญาติโยมมาต้อนรับเยอะจริงๆ พอถึงสติได้ผมก็เดินอย่างสำรวม เดินอย่างส่งเผอเอาใจมาไว้ในคอุ้งกลางกาย หลบตามองดกบนดอกดาวรวย และกว่านสมมะระหว่างตาเพื่อให้โยมที่อุ้มรับได้บุญมากๆ แล้วก็เดินไปตามใจด้วย รู้สึกเหนื่อยมาก ดั้งนั้นการที่หลวงพ่อบอกให้มองกลางมองทาง ให้ทำทุกอย่างเก่าเป็นอย่างเก่า จึงเป็นสิ่งที่นำมาฝากถึงจุดหมายปลายทาง หลวงพ่อครับ ช่วงที่เดินดูดคมกันหนาวขึ้นทุกวันทำให้ตอนจำฝันรู้สึกเหมือนจะป่วย ได้ทุกวัน แต่พอมั่งสมาธิรู้สึกโล่งโปร่งสบาย มีความสุข เลยตัดสินใจอุ้มบุดโครงการครับ พอมีโครงการเดินดูดคมกันไปทางพระผู้ปราบมาร ผมก็อยากเดิน เพราะเป็นบุญใหญ่ ผมคิดว่าทหารเราก็เป็นแล้ว เดินดูดคมก็แค่ 400 กว่าโล ถ้าทำได้แค่ยืนทำให้ได้ตายเถอะ เพราะเราเป็นทหารกองทัพธรรม ซึ่งผมก็ได้เจอแต่เรื่องปลื้มตลอดเส้นทาง ปลื้มตั้งแต่ก้าวแรกที่ออกมาจากมหาวหารองปูบตรงครั้บก้าวแรกที่ออกมาเจอโยม ผมถึงกับชะงัก เพราะญาติโยมมาต้อนรับเยอะจริงๆ พอถึงสติได้ผมก็เดินอย่างสำรวม เดินอย่างส่งเผอเอาใจมาไว้ในคอุ้งกลางกาย หลบตามองดกบนดอกดาวรวย และกว่านสมมะระหว่างตาเพื่อให้โยมที่อุ้มรับได้บุญมากๆ แล้วก็เดินไปตามใจด้วย รู้สึกเหนื่อยมาก ดั้งนั้นการที่หลวงพ่อบอกให้มองกลางมองทาง ให้ทำทุกอย่างเก่าเป็นอย่างเก่า จึงเป็นสิ่งที่นำมาฝากถึงจุดหมายปลายทาง ในเครื่ิอง