ความรักและเมตตาในพระพุทธศาสนา : หน้า 30/42

ความจริงใจและหลอกลวงมีความสุขและความทุกข์ ความรักของพ่อแม่ลู ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นความรักที่บริสุทธิ์สะอาดยัง มีข้อขัดแย้งบางประกายเกิด ขึ้นเป็นข้อยกเว้น เช่น พ่อแม่ที่ไม่รักลูก หรือลูกกตัญญูแต่ มีข้อความรักหนึ่งซึ่งเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่เกิดจาก มหาบุญอย่างแท้จริง ไม่แม้งมุมใดให้คลายแคลนสงสัย หรือ มีเลศนัยใดเป็นข้อบ่ง นั่นคือความเมตตาของพระ สัมมาสัมพุทธเจ้าทรงประทานให้แก่มนุษย์โลก ตั้งแต่เริ่มบำเพ็ญบารมีเป็นพระโพธิสัตว์ พระพุทธ องค์ทรงเสียสละความสุขของตนด้วยความอดทน เพื่อพระโพธิญาณที่จะเจิดจ้าบนุษยโลกในภาย ภาคเบื้องหน้า ตั้งแต่ครั้งเป็นสมณะกบฺส ผู้ทอดตนเป็น สะพานให้พระพุทธเจ้าปรากฏและหมู่สงฆ์ใช้เดิน ข้ามฝั่ง ด้วยความเมตตาที่กำหนดไว้ในใจว่า เมื่อ ได้บรรลุพระสัมโพธญาณแล้ว ลักให้มนุษย์และ เทวดาทั้งหลายข้ามฝั่งด้วยการกระทำอันยิ่งใหญ่ ของตน ความตั้งใจนี้ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปว่าจะ ผ่านเส้นทางสร้างบารมียิ่งเป็นความยาก มากเพียงใด นั่นคือใจกรุณาที่มีให้แก่โลก การสร้างบารมีย่อม 4 องค์ประกอบแสนมหากัปโดยไม่เปียนน บนเป้าหมายที่จะร้อนสตัญญูพระนิพพาน เพื่อพระองค์นี้ก็เป็นคุณปาการอย่างใหญ่หลวงอย่าง หนึ่งในเสมอเหมือนกันเมื่อใดจึงพระธิติ เป็นเจ้าชายสิทธัตถะ สามารถตรัสรู้ชอบด้วย พระองค์เอง เข้าถึงธรรมอันไพบูลย์ที่สามารถทำให้ พันทุกข์ได้อย่างถาวร ความหลุดพ้นเกิดแก่ พระพุทธองค์ หากไม่อาศัยความกุศลแก่หมู่ สัตว์ พระพุทธองค์คงยึดดำริเดิมที่จะไม่เสียเวลา ประกาศธรรมให้เน้นหนักเนื่อง เพราะ ทรงเห็น แล้วว่า ธรรมที่พระพุทธองค์บริบูรณ์เป็นสิ่งที่สัตว์ทั้งหลายมีความควรจะ ได้รับธรรมและนำไปสู่พระสวรรค ตกทะนานเป็นธรรมอันวิจิตรจนมาถึง ปัจจุบันให้เร่งจึงเป็นชนรุ่นหลังจากพระ พุทธองค์ ถึงกว่า 2,500 ปี มีโอกาสได้พบกับความสุขอันเกิด จากธรรมอำไพ นี่คือที่สุดของความรัก ที่มนุษย์จะพึงได้รับใน ชีวิต ความเมตตาอันทรงคุณค่าเส้นทางแห่งความ สุขที่แท้จริงไว้ โดยไม่ต้องแองหาจึงเป็นความรัก ความเมตตาที่ควรค่าแก่การบูชา....ตลอดกาล คัดลอกจาก : วรสารกลายานิต เดือนกุมภาพันธ์ 2542 นาครวาสลานิตย์