ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 39/42

Dhamma TIME ธรรมะเพื่อประชาชน พระเมหากจาฌจ่ายนเถระ พระธรรมเทศนาโดย: พระเทพญาณมหามุนี เวลาในโลกมนุษย์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เดี๋ยววันเดี๋ยวคืน เวลาเหล่านี้ไปปีผ่านไปเปล่า ได้ นำเอา ความแก่ชรา ความไม่เที่ยงแห่งสังขารเกิดขึ้นกับ ตัวเรา สำหรับชีวิตของนักสร้างบารมีนั้น ย่อมไม่ ปล่อยให้สังขารเสื่อมไปเปล่า แต่เก็บเกี่ยวอายุบูคคล ไปพร้อมฯ กับเวลาสูญเสียไป ยิ่งแก่บรมยิ่ง แก่พูน แก่บารมีบรม บุญในตัวก็เพิ่มขึ้นทุกๆ วัน การใช้ชีวิตให้เป็นไปเพื่อการสร้างบารมีด้วยอย่างนี้ ได้ถือว่าเป็นผู้ไม่ปรุงมาทาการดำเนินชีวิต การเกิด ของผู้นั้นเป็นการเกิดมาอย่างมีคุณค่า ได้ หน้าที่ของการเกิดมาเป็นมนุษย์ในชาตินั้นๆ ได้ อย่างสมบูรณ์ มีพุทธจบบทหนึ่งที่พระผู้ภาคเจ้าเจ้ารัจใว้ในธรรมบท ว่า "ปุญญานุภูติสิ" กิริยา กิริฐานนปุนปุน ฯ มินิ คำวา กิริยา สุาป บุญญสุข อาจโโย หากว่าบวชพึ่งทำบุญไว้ ก็อาจำให้บ่อยๆ ควรทำความพอใจในบุญนั้น เพราะการสั่งสมบุญเป็นเหตุูนำความสุขมาให้ ทุกชิตที่เกิดมาในโลกนี้ สั่งเกิดมาเพื่อแสดงความสุขด้วยกันทั้งนั้น แล้วมีใครว่าความสุขเท่านั้น เกิดจากการสั่งสมบุญอยู่เป็นประจำลำเสมอ เพราะบุญคือ สิ่งที่อยู่เบื้องหลังความสุขและความสำเร็จทดุจจะของ ความสุขและความสำเร็จทั้งปวง ถ้าชาวโลกจักดับต้นทางแห่งความสุขอย่างนี้ แล้วหนามงสมนบุญให้ใจเกาะเกี่ยวอยู่กับกุศลธรรม อุคุลิ่งเป็นเหตุแห่งความทุกข์จะไม่เกิดขึ้น เพราะความสุขและความ ทุกข์ เป็นผลที่เกิดมาจากบุญและบาปที่เราทำไป แล้วฉะนั้น เมื่ออยากมีความสุขก็ต้องสั่งสมบุญ