ข้อความต้นฉบับในหน้า
ผมคิดว่า วันนี้เราจะต้องฝึกตัวของเราให้ดีดกว่าเก่า ต้องยึดมั่นในดี 227 ข้อ จะต้องเป็นพระแท้ให้สมกับที่โยมเขาศรัทธาครับ
หลวงพ่อครับ ผมเป็นลูกชาวเหนียวๆ ทุกวันผมจะฉันข้าวเหนียว 3 ห่อ แต่มุดท้ายไม่รู้คิดยังไง ฉันไปแค่ห่อเดียว แล้ววันนี้ต้องขึ้นลงสะพานลอยเยอะ ซึ่งต้องใช้พลังเยอะกว่าการเดินทางเรียบๆ สงสัยจะหมดพลังข้าวเหนียวครับ พอไปถึงช่วงโค้งสุดท้าย เกิดอาการก้าวขาไม่ออกหมดแรงไปซะเยอะๆ ดีที่มีพระเพื่อนช่วยประคองเอาไว้ ตอนนี้ผมคิดแต่ว่าเราไปต่อให้ถึงเส้นชัย เพราะในใจคิดแต่เพียงว่า....ต้องสู้จึงจะชนะ แล้วผมก็ไม่กลัวอะไรเลย ถึงจะตายผมก็เสียดยาชีวิต เพราะผมมองตำราณว่าต้องบูชาธรรมหลวงปู่ให้สำเร็จ เขาบอกให้เอาอามากันคลอดออกก่อนเถอะ แต่ผมก็พยายามรั้งไว้ในใจมันคิดว่าว่าใหม่ได้ทัพใช้เสร็จก่อน....แล้วด้วยความดีจึงของพระเพื่อน และพลังใจจากญาติไยม ในที่สุดผมก็เข้าไปในวารหลวงปู่ไปถึงเส้นชัยได้บูชาธรรมหลวงปู่ครบทุกโสมนตรสมความตั้งใจครับ เล่าถึงตรงนี้แล้วน่าตาเย็นมันจะไหล ผมปลื้ม
............
"อุบากขา" ไม่ได้แปลว่า นิ่งเฉย เพียงอย่างเดียว แต่ถ้าจะให้สั้นไปกว่านั้น หลวงพ่อบอกให้ดู
"ต้องไม่ผิดดีผิดธรรม จิต ต้องเป็นประกันสัส" คือ ใครเรา ต้องใส สว่าง ให้ได้ตลอดเวลา ถ้าตัวเราไปทำอะไร ไม่รับผิดอะไร แล้วใจของเรารีบไปสิ สว่าง ต้อง "หยุดในการกระทั้น ๆ ทันที" เขาเลยเรียก "ใจ ตรงดูดนี้ ว่า "อุบากขา"
(โอวาทพระเททธญาณมามุข)