ข้อความต้นฉบับในหน้า
Qw www.dme.ty
ทำงานแล้ว โอกาสที่จะมีหนี้เกิดขึ้นได้ตลอดเวลา
ยิ่งงานใหญ่ หนี้ก็ยิ่งมากนะ
คำถาม: คนเราถ้าตั้งใจปฏิบัติธรรมอย่างเต็มที่แล้ว
จะบวชหรือไม่ก็คงได้ผลไม่แตกต่างกัน ใช่หรือไม่
ครับ?
คำตอบ: ต่างกันแน่ๆ เพราะการตัดสินใจว่าจะบวช
นี่ ไม่ใช่เรื่องง่าย ชีวิตพระชีวิตสามเณร เป็นชีวิตที่
เรียกว่า บำเพ็ญเนกขัมมบารมี คือ ปลีกตัวออก
จากครอบครัว เพราะเรื่องของครอบครัวนี้เป็นเรื่อง
ยุ่ง
“ชวต
คือกิเลส
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสไว้ว่า
ฆราวาสนั้นคับแคบเป็นทางมาแห่งธุลี
บรรพชาเป็นทางปลอดโปร่ง” มันยุ่งอย่างไรหรือ?
แล้วทำไมจึงต้องปลีกตัว ขอให้ทุกคนมองอย่างนี้
ในแต่ละวันที่ชาวโลกเขาอยู่กัน เขามีเรื่องเยอะแยะ
บ้างก็ก่อกรรมดีและกรรมชั่วปนๆ เปๆ กันไป ทั้งวัน
ถ้าจะอุปมาว่ากรรมที่ก่อไว้เปรียบเหมือนอย่างกับ
ถ้าทำกรรมดีก็เปรียบเหมือนด้ายที่เป็น
เส้นด้าย
เส้นตรงทั้งเรียบ ทั้งเหนียว ถ้าทำกรรมชั่วก็เปรียบ
เหมือนกับไปขมวดปมที่เส้นด้ายไว้ตรงโน้นตรงนี้
ด้ายเส้นนั้นก็เป็นปุ่มเป็นปมไปทั้งเส้น ไม่น่าใช้
ชาวโลกโดยทั่วไปมีใจขึ้นๆ ลงๆ ทั้งวัน
เดี๋ยวทำดี เดี๋ยวทำชั่ว ตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ ตั้งใจ
ทำความดี ตั้งใจที่จะตักบาตรพระ ครั้นใส่บาตร
แล้วใจก็ชุ่มชื่นเบิกบานแจ่มใส แต่พอสายสักหน่อย
ออกจากบ้านจะไปทำงาน ไปเจอรถติดเข้าก็
อารมณ์เสีย ค่ารถที่มันแซงซ้าย ด่ามอเตอร์ไซด์ที่
มันขับปาดหน้า ที่มันเฉียว กว่าจะไปถึงที่ทำงานก็
หน้าหงิกหน้างอทีเดียว
พอถึงที่ทำงานได้คุยเล่นกับเพื่อนๆ
กระทั่งใกล้เพลใกล้เที่ยงอารมณ์ชักดี
จน
คิดทํา
โครงการโน้นโครงการนี้ ที่มันดีๆ พอตกบ่ายตกเย็น
ไปกระทบเรื่องนั้นเรื่องนี้เข้าอีกแล้ว
ก็ออกงิ้ว
ออกโขน ทะเลาะทุ่มเถียงกันไป ตกลงวันหนึ่งๆ นี่
กรรมที่เขาทำเอาไว้มีทั้งดีทั้งชั่ว เปรียบเหมือนเส้น
ด้ายเส้นยาวๆ ที่ผูกปมเอาไว้ตรงโน้นตรงนี้ เมื่อรวม
เส้นด้ายแห่งกรรมที่เขาทำเอาไว้ละก็
สางกันไม่
ไหว มันยุ่งไปหมด ไม่รู้จะจับต้นชนปลาย เริ่มแก้ที่
ปมไหน บางปมแก้ไม่ออก และเพราะแก้ไม่ออกนี่
แหละ ชีวิตของชาวโลกจึงทุกข์ร้อน วุ่นวาย สับสน
กันอย่างนี้
เจ้าชายสิทธัตถะทรงเห็นว่าชีวิตทางโลก
ยุ่งยากอย่างนี้ ขึ้นอยู่ครองเมืองคงแก้ปมชีวิตที่ยุ่งๆ
ไม่ออกแน่ จึงไม่ยอมอยู่ในวังวนทรงขึ้นมากัณฐกะ
เสด็จออกจากวังไปทีเดียว ออกผนวชแสวงทางพ้น
ทุกข์ จนกระทั่งตรัสรู้ แล้วจึงย้อนกลับมาโปรดชาว
โลก สอนพระญาติของพระองค์ให้รู้จักถอนตัวออก
จากวังวน ออกจากปมยุ่งๆ เหล่านั้น ด้วยการ
ออกบวช มาอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดีกว่า ไม่ต้องไปก่อ
กรรมเลวร้ายใดๆ อีกแล้ว มีแต่เรื่องทำความดี ทั้ง
ฝึกตัวเอง แล้วก็ฝึกผู้อื่นให้ทำดี ละความชั่วทั้ง
หลายตามไปอีกด้วย
ถ้าบวชเป็นสามเณรก็รักษาศีล 10 ข้อ
บวชเป็นพระภิกษุก็รักษาศีล 227 ข้อ ความ
ระมัดระวังก็มากขึ้นตามส่วน ทำให้ใจจดจ่ออยู่ที่
ศูนย์กลางกายได้นานขึ้น สติก็ดีขึ้น บุญก็เลยได้
มากขึ้น ใครอยากได้บุญมากๆ อยากไปนิพพานได้
เร็วๆ ก็ตามหลวงพ่อมาบวชกันนะ