การศึกษาเกี่ยวกับคัมภีร์มูลมัฐฐและหลักฐานธรรมกาย : หน้า 23/42

การคัมภีร์มูลมัฐฐเป็นหลักฐานชั้นที่ 1 เนื้อหาในคัมภีร์แนะแนวทางบารเจริญสมาธิภาวนาต้นฉบับ แปลเป็นมุทไทยของลำบานา รักษาไว้ด้วยดินปะเหมื่อนจังหวัดนาน เขียนด้วยอักษรธรรมลำบานาในลักษณะร้อยแก้วไม่ระบุบสร้างและปีที่สร้างในตอนท้ายของคาถาพระธรรมภายในคัมภีร์มูล-กัมมัฐฐานเป็นข้อความแนะแนวการใช้ประโยชน์จากคาถานี้ในการแก้ไขอาการผิดปกติต่างๆ อันเป็นอุปสรรคที่ทำให้ปฏิบัติธรรมไม่ได้ ด้วยอานุภาพแห่งพระพุทธคุณ คือ พระธรรมกาย จะทำให้หยุดจากอาการผิดปกติต่างๆ เหล่านั้นได้ จาริกาลานเงิน เป็นหลักฐานชั้นที่ 13 ค้นพบจารึกจากพระมาหาดีดีย์ธรรมกายบนวัดพระเชตุพนในปี พ.ศ. ๒๓๑ คาดว่าร่างขึ้นในยุครัตโกสินทรรตน (พ.ศ. ๒๒๒-๒๓๒๕) ได้พบจารึกบนทองและบนเงินในครู่เดียวกันหลายผูก มีคำจารึกเกี่ยวกับพระธรรมคำสอน ซึ่งเป็นหัวใจของพระพุทธศาสนาบรรจุในหินทองลงยา หนึ่งในนั้นคือ จารึกลานเงินเรื่องพระธรรมกาย และสุดท้าย หลักฐานชั้นที่ 14 เป็นหนังสือที่พิมพ์เผยแพร่ในปี พ.ศ. ๒๔๙๗ ชื่อ "หนังสือพุทธจี สื่อขอชัญว่าด้วยสมเด็จสนามมัฌฐฐาน 4 ยุค" เนื้อหาภายในหนังสือเล่มนี้ถ่ายทอดและแปลจากคัมภีร์โบราณคงครองศิริอยา กงคริสต์ตนาคคนหตกเป็นต้น หลักฐานธรรมกาย มีปรากฏอยู่ในบทที่ได้ด้านบนเป็นบันทึกจากวัดประชโธธรรมกรุงศรีอยุธยา ว่าด้วย "แบบการขึ้นมาบรรจุในห้องพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสัมมคุณ" มีเนื้อหาแนะแนวการเจริญวิปัสสนา อันกล่าวกันว่าลีเนื่องมาจากสาฎาพิมพาขอาราย ๖ องค์แต่โบราณ ภายในมีข้อความเกี่ยวกับธรรมกาย ความว่า "จงตั้งจิตดีพิจารณาจิตธรรมกายในรูปภายใน ด้วยการดำเนินในโพชงค์ตั้ง 7 ประการ จงจิตครบแจ้งแจงตลอดในรูปธรรมและนามธรรมได้แล้ว ถ้ามีณิดเป็นพึ่ง จัดธรรมเป็นพึ่ง ด้วยประกา "นะ" และมัชฌิมคำว่า "พระโยคาวาจรัสว่าธรรมกายดั่งอยู่ในหยี่ประเทศแห่งสรรพภูมิ ทำให้หมุนดั่งว่าหนูน้อย ท่านจงตั้งใจเจริญพระวิสาสนบุณเพื่อให้ถึงธรรมกายเป็นที่พึงอันยอดเยี่ยมโดยสิ้นเชิง ถึงสถานอันสงบระงับ พระสุธีชิญแท้ เพราะความอนนวยของธรรมกายนันเป็นองค์ตะ" ทั้งสองข้อความมีเนื้อหาสื่อว่า พระธรรมกายคือ สังสงสิสดอันเป็นผลจากการปฏิบัติธรรมและธรรมกายยังอายในตัวของปฏิบัติ เป็นที่พัก เป็นที่สั่งสมสูงสุด และความอานวยของธรรมกายเป็นอนตะ ซึ่งถือเป็นข้อความสำคัญที่ยืนหยั่นถึงความมีอยู่จริงของพระธรรมกายในและเป็นเครื่องจะทอนให้เห็นถึง “ลักษณะ” ของพระธรรมกายวิธีการเข้าถึง ตลอดจนการระบุยืนยันว่า การจะเข้าถึงพระธรรมกายนั้นจะต้องอาศัย "การปฏิบัติธรรม" อย่างถูกวิธีมิใช่เป็นการนักคิดดันเอาได้ตามวิสัยภายนอก จากหลักฐานเอกสารโบราณ ทั้งที่เป็นลายจารึก จารึกลานเงิน พิมพ์เผยแพร่ในปี ค.ศ. 2497 ชื่อ "หนังสือพุทธจี สื่อขอชัญว่าด้วยสมเด็จสนามมัฌฐฐาน 4 ยุค" เนื้อหาภายในหนังสือเล่มนี้ถ่ายทอดและแปลจากคัมภีร์โบราณคงครองศิริอยา กงคริสต์ตนาคคนหตกเป็นต้น หลักฐานธรรมกาย มีปรากฏอยู่ในบทที่ได้ด้านบนเป็นบันทึกจากวัดประชโธธรรมกรุงศรีอยุธยา ว่าด้วย "แบบการขึ้นมาบรรจุในห้องพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสัมมคุณ" มีเนื้อหาแนะแนวการเจริญวิปัสสนา อันกล่าวกันว่าลีเนื่องมาจากสาฎาพิมขอาราย ๖ องค์แต่โบราณ ภายในมีข้อความเกี่ยวกับธรรมกาย ความว่า "จงตั้งจิตดีพิจารณาจิตธรรมกายในรูปภายใน ด้วยการดำเนินในโพชงค์ตั้ง 7 ประการ จงจิตครบแจ้งแจงตลอดในรูปธรรมและนามธรรมได้แล้ว ถ้ามีณิดเป็นพึ่ง จัดธรรมเป็นพึ่ง ด้วยประกา "นะ" และมัชฌิมคำว่า "พระโยคาวาจรัสว่าธรรมกายดั่งอยู่ในหยี่ประเทศแห่งสรรพภูมิ ทำให้หมุนดั่งว่าหนูน้อย ท่านจงตั้งใจเจริญพระวิสาสนบุณเพื่อให้ถึงธรรมกายเป็นที่พึงอันยอดเยี่ยมโดยสิ้นเชิงโดยสิ้นเชิงถึงสถานอันสงบระงับ พระสุธีชิญแท้ เพราะความอนนวยของธรรมกายนันเป็นองค์ตะ"