ธรรมาภาว วรรณสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา ฉบับที่ 1 ปี 2559 : หน้า 6/19

ธรรมาภาว วรรณสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา ฉบับที่ 1 ปี 2559 อุรังคินาท ได้เริ่มมีการจดบันทึกเรื่องราวของตำนานเป็นลายลักษณ์อักษรลงใน คัมภีร์ใบลานด้วยอักษรธรรม ซึ่งเป็นอักษรที่นิยมใช้ในสมัยโบราณของอาณาจักร ล้านช้าง และในแถบตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย ในอาณาจักร (colophon) ของใบลานฉบับนี้ได้อ้างว่า พระอรหันต์ที่หมดกิเลส แล้วรวมทั้งหงุดหงิดได้ประพันธ์ขึ้นมาและเก็บไว้ที่เมืองร้อยเอ็ดประเดิม อีกทั้งหัว วิชาการบุตรได้จากการกลึงในแผ่นทอง และเก็บรักษาไว้ในสวรรค์ชั้นดาวดีสี ในสมียของพระเจ้าทุณศรีอัยย้างทรงสร้างโล่ปราสาทฯ ในประเทศศรีลังกา ท้าววิศวกรรมบุตรได้เก็บไว้ที่นั่น เมือพระพุทธโสภาสามีที่ประเทศศรีสังเกาได้ดูลอก หรือรืนก้นานกลับไปยังเมืองอินทปติชน นอกจากนี้ ยังมีตานอื่นที่เชื่อคล้ายกันคือ องค์คาถา ได้ถููกบันทึกไว้ในภาษาท้องถิ่นทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยเนื้อหาหลัก ก็คือ เรื่องราวของพระพุทธองค์ที่เสด็จจิรามยังสถานที่ได้กล่าวไว้แล้วในอุรังคินทา นักวิชาการบันษฐานว่า องค์คาถาได้รับการประพันธ์ในช่วงพระราชาสุริยวงศา (พ.ศ. 2181-2235) ในอาณาจักล้านช้าง (อาณาจักลาวาเบาบาน) วัตถุประสงค์หลักของอุรังคินทา คือ เรื่องราวของการสร้างพระธาตุพนม พระธาตุพนมนี้เป็นหนึ่งในพระเจดีย์ที่ชาวไทยให้ความเคารพสักการบูชา โดยเฉพาะคนไทยทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และคนลาว เรื่องราวดังนี้ 4 พระเจ้าทุศมุนินทอภัยราชายะระหว่าง 101-77 ปี ก่อน ค.ศ. (พ.ศ.442-466) พระองค์สร้างโลปราสาทสูง 9 ชั้นและใชเป็นพระบูชของวัดมหาวิหารในเมืองอุบลราชธานี ศรีลังกา (Rahula 1956: 80; Malalasekera 1958: 35; Mahävamsa Chapter 27; Chattä Sangäyanä CD-ROM version 3, at Sattavåsito Paricchedo) 5 พิเศษ (2537: 15)