เส้นทางสู่ความเป็นมหาเศรษฐีของโชติกะ : หน้า 20/76

H ความสลดสังเวชใจพระกิริยาของพระราชา ท่าน จึงสอนตนเองว่า ทรัพย์เหล่านี้เป็นโลกิยะ ไม่ได้ นำความสุขที่แท้จริงมาให้ การได้ทรัพย์อันเป็น โลกุตตระประเสริฐกว่า แล้วก็ทูลลาบวช พระเจ้า อชาตศัตรูทรงดำริว่า ดีเหมือนกัน เมื่อเศรษฐีบวช แล้ว เราจะได้ยึดเอาปราสาทได้สะดวก จึงทรง อนุญาต เศรษฐีได้อำลาหมู่ญาติและบริวาร บวชใน สำนักพระบรมศาสดา ตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรม ใช้เวลาไม่นานก็ได้บรรลุพระอรหัตผล เมื่อได้ บรรลุพระอรหัตผลแล้ว สมบัติทั้งหมดก็อันตรธาน ไป พวกเทวดาจึงนำภรรยาของเศรษฐีกลับไป อุตตรกุรุทวีปดังเดิม ทั้งหมดนี้ก็เป็นเรื่องเส้นทางสู่ความเป็นมหา เศรษฐีของโชติกะ เราจะเห็นว่า การจะได้ครอบครอง มหาสมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่อง ต้องรู้หลักวิชชา คือทำบุญถูกเนื้อนาบุญ ต้องสละความตระหนี่ ออกจากใจให้หมดเสียก่อน ความตระหนี่เป็น มลทินอันร้ายกาจ ที่จะทำให้เราพลาดจากสมบัติ ทุกอย่างในภพชาติเบื้องหน้า พลาดจากความรวย สวย ฉลาด สมปรารถนา เมื่อมีทรัพย์แล้ว หากมัว ตระหนี่ ทรัพย์นั้นก็เป็นเหมือนบ่อน้ำที่ใสสะอาด เย็นสบาย แต่มีผีเสื้อน้ำคอยหวงแหน ทรัพย์นั้น เรียกว่าทรัพย์ตาย เพราะนำติดตัวไปไม่ได้ ถ้าจะ ให้ติดตัวไปได้ ต้องเอาชนะความตระหนี่ ด้วยการ นำออกให้ทาน ให้เกิดประโยชน์แก่ตัวเองและ ชาวโลก เหมือนแม่น้ำสายใหญ่มีท่าลงราบเรียบ พร้อมที่จะให้ทุกคนลงมาอาบดื่มกินได้อย่างสบาย แม้ขณะนี้เรายังมีทรัพย์น้อย แต่ขอให้หัวใจเกินร้อย B cts s ๑๘