ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมดาของผู้มีคุณธรรม แม้ว่าจะอยู่ ณ
ที่แห่งใด คุณงามความดีของผู้นั้นย่อมปรากฏชัด
ต่อสายตาของชาวโลกได้ในไม่ช้า ดังพุทธพจน์ที่ว่า
“ทูเร สนฺโต ปกาเสนติ หิมวนโต ว ปพฺพโต
อสเต ถน ทิสสนติ รตฺตจิตฺตา ยถา สรา
คนดีย่อมปรากฏเด่น เหมือนภูเขาหิมพานต์
คนไม่ดีถึงอยู่ใกล้ก็ไม่ปรากฏ เหมือนลูก
ศรที่เขายิงไปในราตรีฉันนั้น”
ณ ผืนป่าธรรมชาติแห่งเดียวในอำเภอ
สันป่าตอง จังหวัดเชียงใหม่ ได้มีสมณะรูปหนึ่ง
หาญกล้าสานต่องานพัฒนาบุญสถานอันเป็น
มรดกของครูบาอาจารย์ซึ่งท้าทายผู้มาเยือนยิ่งนัก
เพราะสถานที่แห่งนี้มีพื้นที่กว่า ๒,๐๐๐ ไร่และเป็น
วัดที่เคยจัดกิจกรรมงานบุญต่างๆมากมาย ทว่า
กลับขาดปัจจัยเกื้อหนุนจากแหล่งใด ๆ พุทธบุตร
รูปนี้คือ พระเดชพระคุณพระครูธรรมาภิรม เจ้า
คณะอำเภอสันป่าตองและเจ้าอาวาสวัดน้ำบ่อหลวง
นายทวี ธนารัตน์ กรรมการวัดน้ำบ่อหลวง
กล่าวถึงหลวงพ่อว่า “ตอนที่ท่านอยู่กรุงเทพฯ ท่าน
เป็นเลขาเจ้าอาวาสวัดอารามหลวง แต่เมื่อนิมนต์
ท่านมาอยู่วัดราษฎร์ในหมู่บ้านชนบทเล็กๆ นี่
ท่านก็อุตส่าห์มา”
SUPER MONK
(ซูปเปอร์ มังค์)
ผู้พิทักษ์พระพุทธศาสนา
แห่งสันป่าตอง
เรียบเรียงโดย วิกานดา ลิมป์ธนาภิลัคน์
ในขณะเดียวกันนายอ้วน ชัยชนะ ซึ่งเป็น
กรรมการวัดอีกผู้หนึ่งเล่าว่า “วัดนี้เหงามาก
ซบเซาเกือบจะร้างไปแล้ว ชาวบ้านก็สงสารวัด
เพราะเมื่อก่อนไม่เป็นอย่างนี้ ต้องขอนิมนต์หลวง
พ่อมาให้ได้ หลวงพ่อก็จำเป็นต้องมา เพราะเป็น
ลูกศิษย์เก่า”
หลังจากที่ท่านครูบาเจ้าอินทรจักรรักษา
เจ้าอาวาสรูปก่อน มรณภาพไป เสนาสนะและ
กิจกรรมต่างๆภายในวัดก็ทรุดโทรมลงตามลำดับ
ผืนป่าที่เคยอุดมสมบูรณ์แห่งนี้จึงเป็นที่หมายปอง
ของกลุ่มนายทุนผู้แสวงหาผลประโยชน์และผู้นำ
ในท้องถิ่นที่คิดจะบุกรุกที่ธรณีสงฆ์ ทำให้พื้นที่
บางส่วนของวัดตกเป็นของเอกชนอย่างถูกต้อง
ตามกฎหมาย หลวงพ่อท่านจึงต่อสู้จนได้ที่ธรณี
สงฆ์คืนมาหลายร้อยไร่
นอกจากนี้พระเดชพระคุณหลวงพ่อยังได้
เมตตาเล่าให้ฟังว่า “การเป็นจำเลยนี่ไม่สนุกนะ
เป็นโจทก์ไม่เท่าไหร่หรอก เห็นหมายศาลนี่ โอ้โห
ไม่เคยเจอ เขาออกเอกสารสิทธิ์ทับที่สาธาร
ทางวัดเลยถวายฎีกา พระบรมราชินีท่านประทับ
อยู่ภูพิงค์ ว่าที่นี่จะขอให้เป็นนิเวศน์วิทยา เป็นวัด
ป่าโบราณรักษาปอดของชาวบ้านเอาไว้ ท่านก็สั่ง
๖ . ๓๖