ข้อความต้นฉบับในหน้า
Dream in Dream
ฝันในฝัน
มาทำบุญทันทีด้วยความปลื้มปีติ (สาธุ) ส่วนเงินที่ นะคะพี่ ซึ่งตอนนั้นผมเองไม่มีเงินถึงขนาดเป็น
เหลือใช้หนี้ใช้สินกันไป
ประธานกองได้หรอกครับ แต่ลึกๆ รู้แต่ว่าเรามีหัวใจ
นับจากนั้นชีวิตผมก็เริ่มทยอยดีขึ้นเรื่อยๆ มี และเราก็อยากจะได้ผ้าไตรมาอธิษฐานที่บ้านด้วย
คนมาชวนผมให้ไปขี่รถเร่ขายถุงพลาสติกถุงก๊อบแก๊บ ซึ่งผู้ประสานงานและพระอาจารย์ที่วัดพระธรรม
ถุงใส่อาหารให้กับแม่ค้าตามตลาด ซึ่งผมก็ตัดสิน กายก็ใจดีมาก ที่พยายามหาผ้าไตรมาให้ และก็
ใจทำ แล้วก็ยึดเป็นอาชีพหลักมาจนกระทั่งบัดนี้ ยอมมอบผ้าไตรให้ภรรยาผมกลับมาอธิษฐานที่บ้าน
บางครั้งที่ผมขี่รถเร่ขายของ ก็ต้องเอาลูกสาวที่ ซึ่งผมเองก็ได้แต่คิดในใจว่า แล้วเราจะเอาเงินจาก
ปัญญาอ่อนใส่รถไปขายด้วยกันตามประสาพ่อลูก ไหนมาเป็นประธานกอง หากเราสามารถขายที่ดิน
ผมไม่ทราบหรอกว่าใครจะคิดอย่างไร ผมรู้แต่ว่า ที่ผมประกาศขายมากว่า ๑๐ ปีได้ ก็จะได้เอาเงินนี้
ผมรักและต้องคอยดูแลลูกของผมให้ดีที่สุด ในยาม
ที่แม่เขาไม่ว่าง
แม้ชีวิตผมจะลำบากถึงเพียงนี้ ตลอดเวลาที่
ผ่านมาผมก็ไม่เคยทิ้งวัดเลย (สาธุ) แต่ผมเข้าใจ
เรื่องบุญ และก็ได้ติดจานดาวธรรม แม้ผมจะไม่มี
เงินเป็นจำนวนมหาศาลที่จะทำบุญเหมือนคนอื่นๆ
มาทำบุญซึ่งความหวังก็เลือนลางริบหรี่เหลือเกินครับ
เพราะตลอดระยะเวลากว่า ๑๐ ปีนี้ ผมได้ทำทุกวิถี
ทางแล้ว ไม่ว่าจะประกาศขาย ไม่ว่าจะติดป้าย ไม่ว่า
จะบอกเพื่อน ไม่ว่าจะให้นายหน้าช่วยอย่างไร ก็ยัง
ขายไม่ได้สักที ทำให้ผมผิดหวังมาตลอดกว่า ๑๐ ปี
แต่อยู่ๆก็มีเพื่อนคนหนึ่งมาขอดูที่ ซึ่งผมก็
ความมหัศจรรย์แห่งชีวิต ก็ได้เกิดขึ้นกับผมอย่าง
เขา แต่ผมและภรรยาก็จะใช้วิธีทำหน้าที่กัลยาณมิตร พาเขาไปดูตามปกติ ก็โดยไม่ได้คิดอะไร และแล้ว
ชวนคนทำบุญเอาไว้ ซึ่งก็รวมๆกันได้เกือบ
หมื่นบาท (สาธุ) แต่เป็น ๑ หมื่นของการทำหน้าที่
ของนักบุญผู้ยากไร้ ที่ทำแล้วชุ่มชื่นใจเป็นที่สุดครับ
ทุกวันนี้ ผม ภรรยา และลูกๆ อีก ๕ คนก็ยังไม่มี
บ้านอยู่เป็นของตัวเองต้องเซ้งเขา เราต้องช่วยกัน
ประหยัดและมัธยัสถ์ทุกอย่าง อยู่อย่างสมถะ อะไร
ที่ไม่จำเป็นก็ไม่ซื้อ และนำส่วนประหยัดนั้นมา
ทำบุญให้ได้มากที่สุดครับ (สาธุ)
ชีวิตของผมเป็นมาอย่างนี้จนกระทั่งปี ๒๕๕๘
ไม่รู้เนื้อรู้ตัว คือ เขาตัดสินใจซื้อที่ดินของผมแบบ
ง่ายๆ เลยครับ (สาธุ) ผมรู้สึกดีใจมากว่าผมจะมี
เงินมาทำบุญกฐินแล้ว จากนั้นก็ได้นำมาถวายด้วย
ความปลื้มปีติมากๆ ซึ่งภรรยาของผมก็พูดว่า ที่
เราต่างตัดสินใจทำบุญตรงนี้ ทั้งๆที่ปัจจุบันก็ยัง
ไม่มีบ้านเป็นของตัวเองเลย ซ้ำยังต้องขี่รถเร่ส่งถุง
พลาสติกอยู่ เพราะเราอยากแก้ผังจน เราไม่อยาก
เกิดมาจนและต้องลำเค็ญถึงขนาดนี้แล้ว แล้วเรา
ความรู้สึกที่ดีที่สุดอย่างหนึ่ง ก็ได้เกิดขึ้นกับผมคือ จะเอาบุญตรงนี้แหละเปลี่ยนผังจนของครอบครัว
วันที่หลวงพ่อมอบผ้าไตรให้กับประธานกองกฐินปี ๔๘ ของเราสักที
เป็นวันที่ผมได้ให้ภรรยามาวัด ส่วนผมนั่งดู DMC
อยู่ที่บ้าน ผมเกิดความรู้สึกอย่างไรบอกไม่ถูก จึง
โทรมาบอกภรรยาว่า ให้ไปรับผ้าไตรกลับมาบ้านได้
ซึ่งภรรยาก็ได้ไปถามผู้ประสานงาน ผู้ประสานงาน
ตอนนี้คนในครอบครัวของเรามีความสุขกันมาก
เฝ้าแต่นับวันรอจะให้ถึงวันหล่อพระ วันทอดกฐิน
พ่อของผม ท่านเป็นคนขยันทำมาหากินมาก
เร็วๆครับ
บอกว่า คนที่จะรับผ้าไตรได้ ต้องเป็นประธานกอง แต่เป็นคนดื่มเหล้าสูบบุหรี่จนป่วยเป็นโรคหัวใจ
ใน y
๔๑