ความระทึกในชีวิต: การต่อสู้กับอันตราย : หน้า 244/312

Here is the extracted text from the image: ก็ร้องเรียก แล้วบอกว่า “หยุดนะ ไม่อย่างนั้นจะยิง” น้องสาวก็ยังไม่หยุด เพราะเธอเป็นนักกีฬา เขาจึงคิดว่าปีนในรถ ดูสิ ไอ้ลูกกระสุนกับการวิ่งของน้องสาว อะไรนั่นจะเร็วกว่า ปลากุว่า ลูกกระสุนเร็วกว่า ไปถึงหลังของน้องสาว เจาะเข้าต้นคอ เสี่ยวินาทีนั้นจิตใจเธอหวิหวั่น ชูบไปทั้งตัว แล้วก็ omlทั้งยิ น พลันความคิดเธอก็หวนนึกถึงคำพูดอำมหิตปนพิศวงสที่เขาชอบพูดบ่อย ๆ ว่า “อะไรที่เป็นของรักของหวานของเขา ถ้าเขาจะต้องสูญเสียไป เขาจะทำลายทิ้งให้หมด” เธอนึกได้แค่นั้น แล้วสติเธอก็ดับวูบลงไปเมื่อเธอรู้สึกตัวที่โรงพยาบาล เธอคลายเป็นอัมพาตทั้งตัว มิจใจแต่ไร้ความรู้สึกทางกาย ขยับเขี่ยไม่ได้ตั้งแต่หัวไหล่ลงมา สภาพไม่ต่างจากคนพิการ