วันเข้าพรรษา และบทบาทของพระภิกษุ : หน้า 7/84

๓ วันเข้าพรรษา คือ วันที่พระภิกษุเริ่มเข้าจำพรรษาอยู่ ณ วัดใดวัดหนึ่งใน ระหว่างฤดูฝนโดยไม่ไปค้างแรมที่อื่น ๓ เดือนเต็ม ในภาคเช้า พระภิกษุสงฆ์จะลง อุโบสถอธิษฐานพรรษา โดยมีความตั้งใจมั่นว่า จะอยู่จำพรรษาในขอบเขตที่สงฆ์ กำหนดเอาไว้เท่านั้น จะอยู่รักษาพระธรรมวินัย ฝึกฝนอบรมตนเองอย่างเต็มที่ เพื่อบรรลุเป้าหมายสูงสุดในการบวช คือการทำพระนิพพานให้แจ้ง ปฐมเหตุแห่งวันเข้าพรรษา สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ พระวิหารเวฬุวัน เขตพระนคร ราชคฤห์ พระบรมศาสดายังมิได้ทรงบัญญัติให้ภิกษุจำพรรษา ณ ที่ใดที่หนึ่ง ภิกษุทั้งหลายจึงจาริกไปในที่ต่างๆ ทั้ง ๓ ฤดู มหาชนเกรงว่า การที่ภิกษุเที่ยว จาริกไปตลอด ๓ ฤดู จะเหยียบย่ำข้าวกล้าและพืชพันธุ์ต่างๆ ที่พวกเขาเพาะปลูก ไว้ รวมทั้งสัตว์เล็กสัตว์น้อย ตามปกติในฤดูฝนนั้น แม้นักบวชนอกศาสนาก็ยัง อาศัยอยู่ประจำที่ตลอดฤดู เหตุไฉนภิกษุทั้งหลายจึงยังคงเที่ยวจาริกไปเล่า มหาชนทั้งหลายจึงได้พากันบอกกล่าวให้ภิกษุสงฆ์ทราบ พระผู้มีพระภาคเจ้าอาศัยเรื่องนั้นเป็นเหตุ จึงทรงบัญญัติให้พระภิกษุ อยู่จำพรรษา ณ วัดใดวัดหนึ่ง ระหว่างฤดูฝน ตั้งแต่วันแรม ๑ ค่ำ เดือน ๘ ถึง ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑ วัตถุประสงค์ของการอยู่จำพรรษา วัตถุประสงค์ของการอยู่จำพรรษาของพระภิกษุ ก็คือ เพื่อให้พระภิกษุได้มี โอกาสศึกษาพระธรรมวินัย และประพฤติปฏิบัติธรรม กลั่นจิตกลั่นใจ ทำความ บริสุทธิ์ให้เกิดขึ้น เพื่อเติมเต็มชีวิตสมณะกันอย่างเต็มที่ จนกระทั่งบรรลุมรรคผล นิพพาน สมดังที่ได้ตั้งมโนปณิธานอันแน่วแน่ในวันบวชว่า "สพฺพทุกขนิสสรณ นิพพานสัจฉิกรณตถาย เราจักออกบวชในครั้งนี้ เพื่อสลัดตนให้พ้นจากกองทุกข์ ทั้งมวล และเพื่อทำให้แจ้งซึ่งมรรคผลนิพพาน”