มรรคมีองค์ ๘ และวันอาสาฬหบูชา : หน้า 31/84

มรรคมีองค์ ๘ เป็นหนทางเอก ประการ คือ พุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ จริงจังไปสู่การบรรลุธรรม จากทุกข์ภัยในวัฏสงสารได้ส่องสว่างให้แก่มวล สายเดียวที่นําผู้ปฏิบัติอย่าง ซึ่งหมายถึงว่าพระพุทธศาสนาได้บังเกิดขึ้นในโลก นี้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว ดวงตะวันแห่งการหลุดพ้น สรรพสัตว์แล้ว ภายใน ประเพณีนิยมในวันอาสาฬหบูชา ตามความเป็นจริงในเรื่องหนทางปฏิบัติที่ไม่นำไป สู่การพ้นทุกข์และหนทางปฏิบัติที่นำไปสู่การพ้นทุกข์ หนทางปฏิบัติที่ไม่นำไปสู่การพ้นทุกข์ ได้แก่ ©). ๑.๑ กามสุขัลลิกานุโยค คือ การลุ่มหลง มัวเมาในกาม ตนเอง ๑.๒ อัตตกิลมถานุโยค คือ การทรมาน ๒. หนทางปฏิบัติที่นำไปสู่การพ้นทุกข์อย่าง แท้จริง คือ มัชฌิมาปฏิปทา หรือมรรคมีองค์ ๘ มรรคมีองค์ ๘ เป็นหนทางเอกสายเดียวที่นำ ผู้ปฏิบัติอย่างจริงจังไปสู่การบรรลุธรรมภายใน อาศัยธรรมจักขุภายในตามเห็นอริยสัจ ๔ ภายใน ไปตามลำดับๆ จนกระทั่งกำจัดกิเลสได้หมดสิ้น เด็ดขาด เป็นพระอรหันต์ตามพระพุทธองค์ไป ประการที่ ๒ เป็นวันที่มีพระสงฆ์บังเกิดขึ้น เป็นครั้งแรก คือ หลังจากพระพุทธองค์ตรัส พระปฐมเทศนาจบลง หัวหน้านักบวชปัญจวัคคีย์ คือท่านโกญฑัญญะได้เกิดดวงตาเห็นสัจธรรม ภายในตามคำเทศน์ของพระองค์ การเห็นธรรม ของท่านในครั้งนี้จึงกลายเป็นพยานยืนยันการ ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปในทันที และ พระองค์ได้ประทานการบวชแบบเอหิภิกขุ อุปสัมปทาแก่ท่าน ทำให้มีพระสงฆ์องค์แรกใน พระพุทธศาสนาบังเกิดขึ้นมา ประการที่ ๓ เป็นวันที่พระรัตนตรัยครบ ๓ จากความสำคัญทั้งสามประการในวัน อาสาฬหบูชานี้ ทำให้ปู่ย่าตายายท่านจับหลักได้ว่า การเรียนสรรพวิชาใด ๆ ก็ตาม ผู้ที่จะแตกฉาน ลึกซึ้งในความรู้นั้นได้ มีความจำเป็นต้องศึกษา แม่บทให้แตกฉานก่อน เช่น ถ้าเป็นวิชาคำนวณใน ทางโลกต้องใช้สูตรคูณเป็นแม่บท ในทางธรรมก็ เช่นเดียวกัน การที่จะศึกษาธรรมะให้แตกฉานต้อง ศึกษาธัมมจักกัปปวัตตนสูตรเป็นแม่บททางธรรม ปู่ย่าตายายท่านจับหลักตรงนี้ได้ เมื่อถึง วันอาสาฬหบูชา ท่านจึงขวนขวายไปวัดเพื่อฟัง พระธรรมเทศนาเรื่องธัมมจักกัปวัตตนสูตร เพื่อ เป็นการทบทวนแม่บทธรรมะทั้งหมดใน พระพุทธศาสนาให้เข้าใจและซาบซึ้งยิ่งขึ้น ข้อคิดที่ได้จากตรงนี้คือ ไม่ว่าเราจะทำ อะไรก็ตาม ทั้งที่เป็นประโยชน์ส่วนตัว และ ประโยชน์ของหมู่คณะ ทั้งหมู่คณะเล็ก เช่น ครอบครัว และหมู่คณะใหญ่ คือประเทศชาติ จะ ต้องมีหลักการที่ชัดเจน มีแม่บทที่ชัดเจน ที่ทุกคน ต้องยึดถือปฏิบัติตาม และหลักการนั้นจะต้อง สอดคล้องกับหลักธรรมในพระพุทธศาสนาด้วย อีกทั้งต้องถูกนำมาประพฤติปฏิบัติจนกระทั่ง หลักการที่ดีเหล่านั้นกลายเป็นนิสัยประจำตัว นิสัย ประจำชาติ จึงจะส่งผลให้ตนเอง หมู่คณะ และ ประเทศชาติเจริญขึ้นและสงบสุขอย่างยั่งยืน อยู่ ๒ ๒๕