ชีวประวัติพระมงคลเทพมุนี: ความตั้งใจในการบวช : หน้า 6/92

ตอกย้ำเข็มทิศชีวิตที่ถูกต้องดีงาม ตามติดเป็น มหากุศลทุกเวลานาทีที่ระลึกถึง พระมงคลเทพมุนี นามเดิมว่า สด มีแก้วน้อย เกิดเมื่อวันศุกร์ที่ ๑๐ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๒๗ ตรงกับ วันแรม 5 ค่ำ เดือน ๑๑ ปีวอก ณ หมู่บ้านเหนือ ฝั่งตรงข้ามวัดสองพี่น้อง ตำบลสองพี่น้อง อำเภอ สองพี่น้อง จังหวัดสุพรรณบุรี โยมบิดาชื่อเงิน โยมมารดาชื่อสุดใจ ท่าน เป็นบุตรชายคนรองในจำนวนพี่น้อง ๕ คน แห่งสกุล “มีแก้วน้อย” ตระกูลของท่านเป็นตระกูลคหบดี ผู้มั่งคั่งในคลองสองพี่น้องมาหลายชั่วอายุคน ทำการค้าข้าวตลอดทั้งอำเภอและพื้นที่ใกล้เคียง จากคำบอกเล่าของ คุณดา มีแก้วน้อย โยมพี่สาว กล่าวถึงหลวงปู่วัดปากน้ำว่า ตอนเล็ก ๆ ท่านเป็นเด็กฉลาด ใจคอเด็ดเดี่ยวมั่นคง หนักแน่น เมื่อตั้งใจทำสิ่งใดแล้ว ต้องพยายามทำจนสำเร็จ เมื่อไม่สำเร็จเป็นไม่ยอมวางมือเด็ดขาด ท่านช่วยโยมบิดามารดาทำงานตั้งแต่เยาว์วัย จนอายุประมาณ 4 ปี จึงมีโอกาสเล่าเรียนหนังสือ กับพระภิกษุน้าชายที่วัดสองพี่น้อง ต่อมาได้ศึกษา อักขรสมัยที่วัดบางปลา อำเภอบางเลน จังหวัด นครปฐม ในปกครองของพระอาจารย์ทรัพย์ จนมี ความรู้ภาษาไทยและภาษาขอมโบราณพอสมควร เมื่อท่านอายุได้ ๑๔ ปี โยมบิดาได้ถึงแก่ กรรมลง ท่านจึงควบคุมดูแลการค้าแทน และมี ความขยันขันแข็งในการทำงานมาก การค้าจึงมี ความเจริญรุ่งเรืองตามลำดับ เป็นที่ปรากฏในยุค นั้นว่า เป็นผู้มีฐานะดีคนหนึ่ง ต่อมามีเหตุให้ต้อง สลดสังเวชใจ เพราะการเดินทางค้าขายในยาม ค่ำคืนนั้น ทั้งคลองก็เล็กโจรก็ร้าย ภัยอันตรายมี รอบด้าน จึงได้เจริญมรณานุสสติ แล้วอธิษฐานจิต ในขณะนั้นว่า "ขออย่าให้ข้าพเจ้าตายเสียก่อนเลย ขอให้ได้ บวชเสียก่อน เมื่อบวชแล้ว ข้าพเจ้าจะไม่ลาสิกขา จะขอบวชไปจนตลอดชีวิต” คำอธิษฐานของท่านยังคงฝังแน่นในใจตลอด มา และยึดมั่นไม่เสื่อมคลาย ตั้งใจทำมาค้าขาย จนสามารถเก็บเงินให้โยมมารดาได้อยู่อย่างสุข สบายไปตลอดชีวิต พออายุย่าง ๒๒ ปีจึงตัดสินใจ บรรพชาอุปสมบทเป็นพระภิกษุ ณ วัดสองพี่น้อง ในวันขึ้น ค่ำ เดือน ๘ ตรงกับเดือนกรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๙ พระอาจารย์ดี วัดประตูสาร อำเภอ เมือง จังหวัดสุพรรณบุรี เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้รับ ฉายาว่า จนฺทสโร ภิกขุ นับแต่วันแรกที่บวช ท่านได้ตั้งใจศึกษาทั้ง คันถธุระและวิปัสสนาธุระไม่ได้ขาด จนกระทั่ง พรรษาที่ ๑๒ ได้มาจำพรรษาที่วัดโบสถ์ (บน) จังหวัดนนทบุรี เมื่อจำพรรษาไปได้ถึงพรรษา ก็ หวนระลึกขึ้นว่า ความตั้งใจจริงในการบวชตั้งแต่ อายุ ๑๙ ปี บัดนี้บวชมาย่างเข้าพรรษาที่ ๑๒ แล้ว ของจริงของแท้ที่พระพุทธเจ้าท่านรู้ท่านเห็นนั้น เรายังไม่บรรลุ ยังไม่รู้ไม่เห็น สมควรจะเจริญ กรรมมัฏฐานอย่างจริงจังเสียที ๑๐ เมื่อตกลงใจเช่นนั้น ในวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ท่านเดินเข้าสู่อุโบสถเวลาเย็น ตั้งสัตยาธิษฐาน มั่นคงทีเดียวว่า ถ้านั่งลงไปแล้วไม่บรรลุธรรมที่ พระพุทธเจ้าทรงบรรลุจะไม่ยอมลุกขึ้นจากที่จน ตลอดชีวิต ขอถวายชีวิตนี้เป็นพุทธบูชา เมื่อท่านตั้งความปรารถนาแล้ว จึงเริ่มนั่ง เจริญสมาธิภาวนา เมื่อเวลาล่วงไป ๆ ใจจึงหยุด เป็นจุดเดียวกัน มองเห็นเป็นดวงใสบริสุทธิ์ขนาด เท่าฟองไข่แดงของไก่ติดอยู่ที่ศูนย์กลางกาย ปีติ สุขเกิดขึ้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ในที่สุดจึงเห็น กายต่างๆ ผุดซ้อนขึ้น จนถึง “ธรรมกาย” ลักษณะ เป็นพระปฏิมากรเกตุดอกบัวตูม ใสสว่างเป็นแก้ว เป็นเพชร นั่งสมาธิคู่บัลลังก์อยู่ในกลางกายนั้น ) ๔