การเปลี่ยนแปลงชีวิตผ่านวัด : หน้า 47/92

ในมุมหนึ่งบนดาวโลกสีเขียวมรกต เวลา ตะวันบ่ายในเดือนสิงหาคม ผมได้นั่งพูดคุยกับคน ที่ไม่ใช่เจ้าชายและนี่คือบทสนทนาที่ผมได้คุยกับเขา เป็นคนที่ไหน คนโคราช อยู่กลางทุ่งแท้ๆ พ่อแม่ทำนาครับ ปัจจุบันทำอะไรอยู่ เรียนหนังสือ ตอนนี้เรียนอยู่คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี และเป็น อาสาสมัครช่วยงานอยู่ที่วัดพระธรรมกาย เข้าวัดตั้งแต่เมื่อไหร่ เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๔๐ งานตอกเสาเข็มต้นสุดท้าย วิหารหลวงปู่ ตอนนั้นยังเป็นเด็กอยู่ ป.๔ แค่อยาก มาเที่ยว พอเขาจัดรถก็มาด้วย แต่ยังไม่เข้าใจใน เรื่องบุญ มารู้เรื่องเมื่อตอนปลายปี ๔๓ ตอนนั้นอยู่ ม.6 คุณป้าสมพรชวนมาอบรมค่ายดรุณแก้ว ทำให้ ผมเข้าใจวัดได้ดียิ่งขึ้น และก็มาวัดต่อเนื่อง ทางค่าย มีหลักสูตรในการเป็นอาสาสมัครช่วยงานวัดด้วย และ ผมก็ชอบงานตรงนี้ ถูกใจตรงที่ว่าได้มาช่วยงานบุญ เราเห็นผู้ใหญ่เขาทำบุญโดยใช้ปัจจัย แต่ครอบครัว ผมจน ไม่มีปัจจัยมาทำบุญ แต่ก็อยากได้บุญ เลยมามองดูว่าอะไรที่เราทำแล้วจะได้บุญ คำตอบ ก็คือ ช่วยงานพระเดชพระคุณหลวงพ่อนั่นเอง ก็ เลยมาช่วยงานโดยใช้แรงกายและสติปัญญาที่เรามี ประทับใจในส่วนไหนของวัด โดนใจตรงที่คำสอน โดยเฉพาะคำว่า "คนเราเกิดมา สร้างบารมี" พอได้ยินคำนี้ เหมือนเจอสิ่งที่รู้สึกว่าใช่ เมื่อก่อนผมเคยสงสัยว่า คนเรามีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร ก่อนมาวัดชีวิตเป็นยังไง เหมือนเด็กทั่วไป กินเหล้า สูบบุหรี่ ลองไปเรื่อย เพราะไม่มีใครสอนว่ามันไม่ดี ถึงสอนก็ไม่มีเหตุผล พอที่จะทำให้ผมเชื่อได้ เพราะต้นแบบแถวบ้าน กินเหล้าสูบบุหรี่กันแทบทั้งนั้นเลย เด็ก ม.6 ก็อยากรู้ why d อยากลอง ดื่มจนเมา บางครั้งก็ทำเหล้ากินเอง ผมมีพี่ชายคนหนึ่งที่ทำให้พ่อแม่ปวดหัวตลอด ชอบมีเรื่องชกต่อย พอมีงานวัดพี่ชายก็จะไป ทะเลาะกับคนอื่น โดนฟันหัวแบะกลับมาก็มี ยกพวกขี่มอเตอร์ไซค์ไปตีข้ามหมู่บ้าน ถึงขั้น เลือดตกยางออก ทำให้พ่อกับแม่ทุกข์ใจมาก ท่านบ่นให้ฟังประจำ สังเกตแม่จะนอนไม่หลับ แม่จะคอยฟังเสียงรถของพี่ชาย มอเตอร์ไซค์ คันไหนแว้นมา แม่ก็ต้องผงกหัวขึ้นดูแล้วว่าใช่ พี่ชายหรือเปล่า ชาวบ้านเค้ามองว่าผมจะต้อง เป็นเหมือนพี่ชายแน่ๆ เพราะยาบ้าระบาดมาก แล้วรู้สึกยังไงที่เห็นพี่ชายเป็นอย่างนั้น ตอนนั้นคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา ใครๆ เขา ก็เป็นกัน ชวนกันกินเหล้า เมาก็เมากันทั้งกลุ่ม เดินกลางถนนเป็นกลุ่มเหมือนไม่มีสติ อะไรที่ทำให้เปลี่ยนความคิด พอมาถึงวัดผมเห็นคนยืนต้อนรับ และพูด สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับครับ ซึ่งดูแล้วอายุเค้า ก็น้อยกว่าเรา บางคนก็รุ่นเดียวกับเรา เป็นชีวิต อีกมุมที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเลยได้คิดว่าทำไม ชีวิตของเขากับของเราแตกต่างกันจัง เค้าใส่ ชุดขาว ดูบริสุทธิ์มากๆ แต่เราไม่ได้รู้เรื่อง อะไรเลย รู้สึกว่าชีวิตเขามีคุณค่ากว่าเราเยอะ