วิชชาธรรมกายและการบูชาพระคุณหลวงปู่ : หน้า 41/92

อีกมาก ถ้าไม่มีใครไปสอนวิชชาธรรมกายให้ ก็จะ ดำาเนินชีวิตผิดพลาด และจะตกนรกไปอีก เพราะ ความที่ไม่รู้ว่า อะไรคือบุญ อะไรคือบาป แต่หาก มีใครไปชี้แจงแสดงธรรม ไปสอนวิชชาธรรมกาย ให้แล้ว ด้วยบุญในตัวที่เขาสั่งสมมา จะทำให้เข้าถึง พระธรรมกายได้ เพราะฉะนั้น เมื่อเราศึกษาประวัติของ พระเดชพระคุณหลวงปู่ครั้งใด เราก็จะได้เห็นภาพ การทำงานของท่านอย่างชัดเจนว่า ๑. ท่านทุ่มชีวิตเป็นกัลยาณมิตรให้กับตัวเอง คือท่านเคี่ยวเข็ญตัวท่านเองจนกระทั่งเข้าถึง พระธรรมกาย และแตกฉานวิชชาธรรมกายได้ อย่างยอดเยี่ยม ๒. ท่านทุ่มชีวิตบำเพ็ญตนเป็นกัลยาณมิตร ให้กับชาวโลก คือท่านชักชวนผู้อื่นให้มาประพฤติ ปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระธรรมกายไปพร้อมๆ กัน แตกฉานวิชชาธรรมกายตามท่านไป พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำได้ทุ่ม ชีวิตทั้งค้นคว้าวิชชาธรรมกายและทุ่มชีวิตขยาย วิชชาธรรมกายมาตลอดชีวิตอย่างนี้ เพื่อให้ชาว โลกเข้าถึงพระธรรมกายในตัว แล้วผลของการทุ่ม ชีวิตของท่านนี้เอง ได้ส่งผลต่อชาวโลกมาเป็น ลำดับๆ จนกระทั่งทำให้พวกเราและชาวโลกรุ่นหลัง ได้มีโอกาสรับรู้ถึงความจริงของชีวิตว่า ทุกคนในโลก นี้มีพระธรรมกายอยู่ในตัว และรู้ว่างานที่แท้จริงของ ชีวิต คือ งานบำเพ็ญภาวนาจนกระทั่งเข้าถึง พระธรรมกาย เพียงพระคุณตรงนี้ของพระเดชพระคุณ หลวงปู่ท่าน ก็ยากจะหาสิ่งใดมาบูชาตอบแทน พระคุณของท่านได้หมดสิ้น เพราะในยุคสมัย หลังจาก พระสัมมาสัมพุทธเจ้าปรินิพพานไปแล้ว การจะหาบุคคลที่ทุ่มชีวิตบำเพ็ญภาวนาจนกระทั่ง เข้าถึงธรรมอันลึกซึ้งของพระพุทธองค์ และมี เมตตาให้การแนะนำสั่งสอนผู้อื่นให้รู้ธรรมะตาม ไปด้วยนั้น เป็นเรื่องที่ยากยิ่งกว่าการงมเข็มใน มหาสมุทรเสียอีก การบูชาตอบแทนพระคุณของท่านด้วยการ ที่พวกเราช่วยกันหล่อรูปเหมือนท่านด้วยทองคำ หนักหนึ่งเท่าครึ่งขององค์จริง เพื่อกราบไหว้บูชา ก็ยังรู้สึกบูชาได้ไม่เท่ากับพระคุณของท่านที่มีต่อ พวกเรา การบูชาที่เราจะต้องทำให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป ก็คือ การทุ่มเททำภาวนาและทำหน้าที่กัลยาณมิตรให้ กับชาวโลกเพื่อสืบสานมโนปณิธานของท่านให้ สำเร็จให้จงได้ ยิ่งเราทุ่มชีวิตทำหน้าที่สองประการ นี้ตามท่านไปมากเท่าไร ก็จะมีผลช่วยทำให้ สิ่งแวดล้อมรอบๆ ตัวเราดีขึ้นอย่างรวดเร็วอีกด้วย และนั่นย่อมทำให้โอกาสที่เราจะเข้าถึงธรรมที่ลึกซึ้ง ขึ้นไปก็จะง่ายยิ่งขึ้นไปอีก เป็นการใช้เวลาที่มีอยู่ อย่างจำกัดในโลกนี้ทำประโยชน์สูงสุดให้บังเกิด ขึ้นทั้งต่อตนเองและผู้อื่นได้อย่างเต็มที่เต็มกำลัง ซึ่งจะเป็นหลักประกันว่า ไม่ว่าเกิดไปกี่ภพกี่ชาติ เรา ก็จะมีโอกาสได้เกิดมาสร้างบารมีกับพระเดชพระคุณ หลวงปู่วัดปากน้ำอย่างแน่นอน และก็จะเป็นโอกาส ให้เราได้มาบำเพ็ญภาวนาศึกษาวิชชาธรรมกาย กับท่านต่อไปอีกอย่างตลอดรอดฝั่งทุกภพทุกชาติ จนกว่าจะไปถึงเป้าหมายสูงสุดในการบำเพ็ญ บารมีของพวกเรา คือ ที่สุดแห่งธรรม อยู่ใน ๒) ๓๕