หน้าหนังสือทั้งหมด

การพิจารณาความจำเป็นในการรับปัจจัย ๔
170
การพิจารณาความจำเป็นในการรับปัจจัย ๔
…จาก ๒ เรื่องประกอบกัน คือ (๑) ไม่น้อยเกินไป จนเป็นการทรมานตนเองมากโดยใช่เหตุ (๒) ไม่มากเกินไป จนเป็นการพอกพูนกิเลส เป็นอุปสรรค ต่อการประพฤติปฏิบัติธรรม ทำให้กลายเป็นคนเห็นแก่ปากแก่ ท้อง และเป็นการทำลายทรัพยากร…
การพิจารณาปัจจัย ๔ สำหรับการหล่อเลี้ยงชีวิตนั้นมุ่งเน้นที่หลักความพอดีและความเหมาะสม ควรรู้จักแยกแยะระหว่างความจำเป็นซึ่งขาดไม่ได้กับความต้องการซึ่งไม่ได้มีผลกระทบมาก หากมีความพอดี จะสามารถลดการทำลายท
วัตถุประสงค์การใช้สอยปัจจัย 4
127
วัตถุประสงค์การใช้สอยปัจจัย 4
… “พอดี” คือ ไม่น้อยเกินไป จนกลายเป็นการทรมานตนเองโดยใช่เหตุ ในขณะ เดียวกัน ก็ไม่มากเกินไป จนกลายเป็นการพอกพูนกิเลส ทำให้กลายเป็นคนฟุ่มเฟือย สุรุ่ยสุร่าย และกลายเป็นการทำลายทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมโดยใช่เ…
เนื้อหานี้กล่าวถึงวัตถุประสงค์การใช้ปัจจัย 4 ได้แก่ เครื่องนุ่งห่ม อาหาร ที่อยู่อาศัย และยารักษาโรค โดยเฉพาะการใช้อย่างมีเหตุผลและการรู้จักประมาณเพื่อหลีกเลี่ยงการใช้ที่มากเกินไปหรือน้อยเกินไปที่อาจส่
การเรียงประโยคอธิบายความในภาษาไทย
269
การเรียงประโยคอธิบายความในภาษาไทย
…เสียความไปก็ได้ เช่น ประโยค ว่า ความไทย : อุปจารพร้อมทั้งสัมภาระ ชื่อว่าปฏิปทาวิสุทธิ อัปปนา ชื่อว่าการพอกพูนอุเบกขา การพิจารณา ชื่อว่าสัมปหังสนา ฯ
เอกสารนี้ให้ความรู้เกี่ยวกับการเรียงประโยคในภาษาไทย โดยลงรายละเอียดเกี่ยวกับการใช้งานแบบต่างๆ ตั้งแต่การใช้เพื่อแก้อรรถ การอธิบายความไปจนถึงการเรียงประโยคที่มีนามศัพท์กำกับ ซึ่งส่งผลต่อความสละสลวยและค
การตรัสรู้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระมงคลเทพมุนี
14
การตรัสรู้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระมงคลเทพมุนี
…เป็นหนทางหรือข้อปฏิบัติ ที่ไม่ตึงเกินไปจนสร้าง ความลำบากแก่ตน (อัตตกิลมถานุโยค) ไม่หย่อนเกินไปจนเป็นการพอกพูนกามกิเลส (กามสุขัลลิกานุโยค) มัชฌิมาปฏิปทานี้ ในธัมมจักกัปปวัตตนสูตร ซึ่งเป็นพระสูตรที่กล่าวถึงปฐมเท…
เนื้อหานี้พูดถึงการบรรลุธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าผ่านการนั่งสมาธิและความเพียรที่ไม่หยุดยั้ง เพื่อเข้าถึงพระธรรมกาย และอธิบายถึงการค้นพบมัชฌิมาปฏิปทา ซึ่งเป็นหนทางสายกลางที่นำไปสู่การบรรลุธรรมและนิพพา
วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒
149
วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที 147 ที่หมดจดแล้ว จิตย่อมดำเนินไปสู่สมถนิมิตอันเป็นสายกลาง (๑) เพราะความที่ดำเนินไปแล้ว จิตย่อมดิ่งไปในสมถะนั้น (๑) ข้อที่จิต หมดจดจากอันตรายก็ดี ข้อที่เพร
…น โดยอธิบายลักษณะ ๓ แห่งความงามในเบื้องต้นของพระโยคาวจรที่เพ่งดูจิตที่หมดจดและดำเนินไปสู่สมถะ ตลอดจนการพอกพูนแห่งอุเบกขาในท่ามกลางและที่สุดของฌาน การดำเนินการในฌานนี้นำไปสู่ความสงบและการสำเร็จด้านจิตใจ ซึ่งเป็…
การสั่งสมโภคทรัพย์ในพระธรรม
351
การสั่งสมโภคทรัพย์ในพระธรรม
…อคือกลิ่นดอกไม้ นำสร ไปวังของอปลาทั้ง ก็เป็นดงย บทกาถว่า โภคสุต นิจิ ยนุติ ความว่า โภคของเขา ย่อมถึงการพอกพูน ดูจอปลวกอันตัวปลวกทั้งหลายช่วยกันพอกพูน โดยลำดับ. ด้วยเหตุนี้ พระผูมพระภา จิจรัสว่า มงฺมิโภคาเปติต.…
บทความนี่เสนอแนวคิดเกี่ยวกับการสร้างและเพิ่มพูนโภคทรัพย์ โดยอธิบายว่าการเข้าถึงโภคทรัพย์ใหญ่สามารถทำได้ผ่านการร่วมมือกันและธรรมะ โดยเปรียบเทียบกับการทำงานของปลวกที่ช่วยกันพอกพูนสร้างรัง ความสำคัญของกา
การพิจารณาความพอดีและความเหมาะสมในชีวิต
73
การพิจารณาความพอดีและความเหมาะสมในชีวิต
…ณาจาก 2 เรื่องประกอบกัน คือ (๑) ไม่น้อยเกินไป จนเป็นภาระแต่นเองมากโดยใช่เหตุ (๒) ไม่มากเกินไป จนเป็นการพอกพูนเกิน เป็นอุปสรรคต่อการปฏิบัติธรรม ทำให้ลายเป็นคนเห็นแก่ปากแก่ท้อง และเป็นการทำลายทรัพยากรธรรมชาติและ…
บทความนี้พูดถึงการพิจารณาความพอดีในการใช้ชีวิต ซึ่งหมายถึงการมีสิ่งที่พอเพียง ไม่มากหรือน้อยจนเกินไป โดยพิจารณาจากความจำเป็น, ความต้องการ, และความอยาก นอกจากนี้ยังอธิบายถึงความเหมาะสมซึ่งมีเกณฑ์การพิจ
ฝึกใจตามเส้นทางสายกลาง
14
ฝึกใจตามเส้นทางสายกลาง
…่ง เป็นหนทางหรือข้อปฏิบัติที่ไม่ตึงเกินไปจนเป็น ความลำบากแก่นตน (อัตตลิมลาภูค) ไม่หย่อน เกินไปจนเป็นการพอกพูนกิเลส (กามสุขัลลิกา นูโยค) ซึ่งหมายถึง อริยมรรคมีองค์ ๓ คือ สัมมา ทิวิโก สัมมาสังกัปปิ สัมมาวาจา สัม…
บทความนี้กล่าวถึงการฝึกใจตามเส้นทางสายกลางภายใต้หลักการของพระพุทธศาสนา โดยเน้นถึงมิจฉามาปฏิบาและอริยมรรคมีองค์ 3 ซึ่งมีความสำคัญต่อการดำเนินชีวิตอย่างสมดุล การหยุดอยู่ที่ศูนย์กลางช่วยให้ผู้ปฏิบัติไม่ต
การให้ทานและการเลือกกรรมดี
7
การให้ทานและการเลือกกรรมดี
…ุ์ ภาพหรือสิ่งของที่อ้อยกามรมณ์ และอารม์เพื่อการทำจิตจิต เพราะนอกจากจะไม่เกิดบุญเกิดกุศลแล้ว ยังเป็นการพอกพูนบาปอุฬคลิด้วย ในขณะเดียวกัน เมื่อคิดจะให้ต้องเลือกบุคคลที่ควรให้ด้วย ดังที่พระพุทธองค์ตรัสว่า “วิจฉา…
เนื้อหานี้พูดถึงความสำคัญของการให้ทานในพระพุทธศาสนา โดยมีการเน้นว่าการให้ควรเลือกบุคคลที่เหมาะสม และต้องทำอย่างต่อเนื่องโดยมีอารมณ์ดี การให้ที่ถูกต้องจะนำไปสู่บุญกุศลและความสุขที่ยั่งยืน เช่นเดียวกับเ