วัตถุประสงค์การใช้สอยปัจจัย 4 : หน้า 127/263

2.1) เครื่องนุ่งห่ม มีวัตถุประสงค์การใช้ คือ เพื่อบรรเทาความหนาว เพื่อบรรเท ความร้อน เพื่อป้องกันอันตรายจากเหลือบยุง ลม แดด สัตว์เลื้อยคลาน และเพื่อปกปิดอวัยวะ ที่ทำให้เกิดความละอาย 2.2) อาหาร มีวัตถุประสงค์การกิน คือ ไม่ใช่มีไว้เพื่อกินเล่น ไม่ใช่มีไว้กินเพราะ ความอยากกิน ไม่ใช่กินเพื่ออวดฐานะ ไม่ใช่กินเพราะจะตกแต่งสัดส่วนรูปร่างให้สวยงาม แต่ กินเพื่อให้มีชีวิตรอด กินเพื่อให้ร่างกายมีกำลัง กินเพื่อป้องกันไม่ให้ร่างกายทุกข์ทรมานเพราะ ความหิว กินเพื่อจะนำเรี่ยวแรงที่ได้ไปทำความดี 2.3) ที่อยู่อาศัย มีวัตถุประสงค์ คือ เพื่อปกป้องความหนาวเย็น เพื่อปกป้องความ ร้อน เพื่อปกป้องอันตรายจากเหลือบยุง ลมแดด สัตว์เลื้อยคลาน เพื่อปกป้องอันตรายจาก ฤดูกาลต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น และเพื่อความไม่ลำบากกาย 2.4) ยารักษาโรค มีวัตถุประสงค์ คือ เพื่อกำจัดอันตรายจากโรคภัยไข้เจ็บที่บังเกิด ขึ้น เพื่อฟื้นฟูสุขภาพให้แข็งแรง เมื่อพระพุทธองค์ทรงแนะนำวัตถุประสงค์การใช้สอยปัจจัย 4 และสิ่งที่เนื่องด้วยปัจจัย 4 เช่นนี้แล้ว ก็ทรงสอนให้รู้จักประมาณในการใช้สอย เพราะผู้ที่ใช้สอยปัจจัย 4 ตามวัตถุประสงค์ และในจำนวนที่เหมาะสม ย่อมได้รับความสบายต่อสุขภาพ ชีวิต การทำงาน และฐานะทางสังคม 3) รู้จักประมาณในการใช้สอยปัจจัย 4 คนที่จะรู้จักประมาณในการใช้สอย 4 ได้นั้น ต้องมีความเข้าใจถูกในคำว่า “พอดี” และ “เหมาะสม” 3.1) “พอดี” คือ ไม่น้อยเกินไป จนกลายเป็นการทรมานตนเองโดยใช่เหตุ ในขณะ เดียวกัน ก็ไม่มากเกินไป จนกลายเป็นการพอกพูนกิเลส ทำให้กลายเป็นคนฟุ่มเฟือย สุรุ่ยสุร่าย และกลายเป็นการทำลายทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมโดยใช่เหตุ ผู้ที่รู้จักความพอดีในการบริโภคปัจจัย 4 จะสามารถแยกแยะได้ระหว่าง ความจำเป็น คือ ขาดไม่ได้ หากขาดแล้วมีผลกระทบต่อความเป็นอยู่อย่างมาก ความต้องการ คือ ถ้าได้ก็ดี ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไร ถ้าได้สิ่งนั้นมาก็จะมีความสะดวก ขึ้นกว่าเดิม แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่ถึงกับเดือดร้อน ความอยาก คือ ถึงได้มาหรือไม่ได้มา ก็ไม่ได้กระทบกระเทือน หรือเกิด 116 DOU สูตรสำเร็จ การพัฒนาองค์กร และเศรษฐกิจ