การสั่งสมโภคทรัพย์ในพระธรรม : หน้า 351/356

ประโยคที่ ๔ - มังคลัตถิที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้า 351 โภคทรัพย์ คือ ทำให้เป็นกอง โดยธรรม. บาทกาถว่า มงฺคลสุข อธิเรโต ความว่า ทำกอง โภคะใหญ่ โดยลำดับ เหมือนมงฺคลไม่เดินเรียบเสมอคือกลิ่นดอกไม้ นำสร ไปวังของอปลาทั้ง ก็เป็นดงย บทกาถว่า โภคสุต นิจิ ยนุติ ความว่า โภคของเขา ย่อมถึงการพอกพูน ดูจอปลวกอันตัวปลวกทั้งหลายช่วยกันพอกพูน โดยลำดับ. ด้วยเหตุนี้ พระผูมพระภา จิจรัสว่า มงฺมิโภคาเปติต. อธิบายว่า ย่อมถึงการพอกพูน เหมือนออมปลวกอันตัวปลวกช่วยกัน ก่อนเพิ่มขึ้นนั่น. ภูอาศิลาสุตนั้นว่า "พระอรรถกถาจารย์ เมื่อจะเสนอว่า การสั่งสมโภคะของผู้นัน ประกอบด้วยธรรม คือเข้าถึงญาณ ด้วย บทกาถว่า มงฺคลสุข อธิเรโต จึงกล่าวว่่า "อุตตานมูปิ เป็นต้น. สองบทว่า ราสี ภิโรนุตส ความว่า ผู้พี่นพุน คือรวบรวม โดยประกาศที่โภคทรัพย์ก็มีทรัพย์และข้าวเปลือกเป็นต้น ของเขาจะ เป็นก่อน คือเป็นกองตั้งอยู่. บทว่า จกกุปปมณัส ได้แก ประมาณเท่าล้อรถ. บทว่า นิจิ ได้แก่ ความเจริญ คือความเพิ่มพูน อารย์ บางพวกกล่าวว่า โภค สนุนิยติ ยนุติ ดังนี้. [๑๔๒] บรรดาการงานเหล่านั้น กิริยาที่บุคคลประกอบ