ห้า-ส่วน-ธรรม-กาย : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 89 / 172

1. ปัญญาทางโลก หรือปัญญาที่เกิดจากการเรียนรู้ หรืออาศัยการคิดพิจารณาด้วยสมอง ได้แก่ ปัญญาในระดับจินตมยปัญญา และสุตมยปัญญา สามารถประเมินได้ใน 2 ประเด็น คือ 1.1 ประเมินจาก “ความสามารถในการทำงาน” เพราะกา

ในเนื้อหานี้พูดถึงการประเมินปัญญาทางโลกและธรรม โดยปัญญาทางโลกมีสองประเด็นหลักคือ ความสามารถในการทำงานและการรู้เท่าทันสังขาร ขณะเดียวกัน ปัญญาทางธรรมจะประเมินจากการเข้าถึงกายในตัวเอง ซึ่งเกิดจากการเจริ

กุฏิที่พักสำหรับพระภิกษุก็มีขนาดไม่ใหญ่ พออยู่กันด้วยความเรียบง่าย อุปกรณ์ข้าวของเครื่องใช้ หรือเฟอร์นิเจอร์ก็ไม่จำเป็นต้องมีจึงเป็นการช่วยรักษาทรัพยากรธรรมชาติที่มีอยู่อย่างจำกัดไม่ให้สิ้นเปลือง 3. ด

การสร้างที่พักสำหรับพระภิกษุเป็นการส่งเสริมให้มีชีวิตที่เรียบง่าย โดยใช้ปัจจัย 4 ในการดำรงชีวิต ทำให้เกิดนิสัยที่ดี ผ่านการปฏิบัติตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า การพิจารณาในการบริโภคเพื่อระงับตัณหา กา

“ปล่อยอารมณ์ทั้ง 6 คือ รูปารมณ์ สัททารมณ์ คันธารมณ์ รสารมณ์ โผฏฐัพพารมณ์ ธัมมารมณ์ ใจหยุด นิ่ง เฉย ไม่ไปแตะ ไปเกี่ยวกับอารมณ์ เหล่านั้น ไม่ไปกินอารมณ์เหล่านั้น ไม่ไปเอารสของอารมณ์เหล่านั้นมา พินิจพิจา

ในบทเรียนนี้เสนอการปล่อยอารมณ์ทั้ง 6 ได้แก่ รูปารมณ์ สัททารมณ์ คันธารมณ์ รสารมณ์ โผฏฐัพพารมณ์ และ ธัมมารมณ์ โดยใจควรหยุด นิ่ง และพินิจพิจารณา ปัจจัย 4 คือ อาหาร หนังสือ และเสนาสนะ ซึ่งเมื่อใช้ต้องพิจา

แสดงให้เห็นว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงให้ความสำคัญในขั้นตอน “การรับ” มากกว่าขั้นตอนอื่นๆ ส่วนว่าจะมีความสำคัญอย่างไร จะได้อธิบายโดยละเอียดต่อไปในหัวข้อ “ความสำคัญและวิธีการรับ ปัจจัย 4” 3. การบริโภคใช้ส

บทความนี้เผยให้เห็นถึงความสำคัญของขั้นตอนการ “รับ” ปัจจัย 4 ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเน้นย้ำ โดยการบริโภคใช้สอยและการดูแลรักษานั้นมีวัตถุประสงค์เพื่อให้พระภิกษุสามารถฝึกอบรมได้อย่างเหมาะสม ซึ่งการใช้ป

ต่อการดำรงชีวิต หรือกระทบต่อการทำกิจวัตรกิจกรรมที่สำคัญของตน 1.2 ความต้องการ (Want) หมายถึงไม่ได้อยู่ในภาวะที่ขาดแคลนมากเกินไป หากไม่ได้ปัจจัย 4 นั้นมาก็ไม่ถึงกับเดือดร้อนมากเกินไป แต่ถ้าได้ ก็จะเกื้อ

การรับปัจจัย 4 ของพระภิกษุมีความสำคัญต่อการดำรงชีวิตและการบำเพ็ญสมณกิจ ซึ่งต้องพิจารณาจากหลายปัจจัย เช่น ความต้องการของผู้ให้และจำนวนปัจจัยที่มี หากผู้ให้มีมาก แต่ต้องการถวายเพียงเล็กน้อย พระภิกษุควรร

ของอายุ เมื่อความชรามาถึง คนส่วนใหญ่จะเริ่มรู้สึกได้ จากทั้งความเปลี่ยนแปลงทางสรีระร่างกาย และ ความแข็งแรงที่ลดน้อยถอยลงอย่างชัดเจน แต่แม้อย่างนั้น ก็ยังมีน้อยคนนัก ที่จะได้ย้อนกลับมา พิจารณาว่า ตลอดเ

เมื่อความชราเข้ามาถึง หลายคนเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงทางร่างกายและพลังกายที่ลดลง แต่ยังมีน้อยคนนักที่ได้พิจารณาว่าได้สั่งสมบุญบารมีมามากน้อยเพียงใด การใช้ช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการสร้างบุญบารมีมักถู

ดังนั้น ในการหลีกออกเร้น จึงเน้นในการฝึกปฏิบัติเพื่อขัดเกลาจิตใจ หรือ “อัตถัญญู” และการ ประเมินคุณธรรมภายในหรือ “อัตตัญญู” สรุปได้ว่า กาลทั้ง 4 ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนให้พระภิกษุฝึกปฏิบัติ ก็คือก

บทความนี้สรุปการฝึกปฏิบัติตามแนวทางที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าแนะนำ โดยแบ่งกิจวัตรสำคัญออกเป็น 4 ประการเพื่อพัฒนาคุณธรรมและทำให้พระภิกษุเข้าถึงพระนิพพานได้อย่างแท้จริง โดยความสัมพันธ์ระหว่างการเรียนรู้และป

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นอย่างดี (ธัมมัญญู) มีความเข้าใจในนัยที่พระองค์หมายถึง และน้อมนำมา ประพฤติปฏิบัติอย่างจริงจัง (อัตถัญญู) ทั้งยังสามารถประเมินคุณธรรมที่เกิดจากการฝึกนั้นได้ (อัตตัญญู) และเข้มงวดก

บทความนี้สรุปการเป็นกาลัญญู โดยเน้นไปที่การบริหารเวลาให้เกิดประโยชน์สูงสุดทั้งในชีวิตของพระภิกษุและฆราวาส พระภิกษุต้องมีคุณธรรม 5 ประการ ได้แก่ ธัมมัญญู, อัตถัญญู, อัตตัญญู, มัตตัญญู, และกาลัญญู เพื่อ

10.2.5 กาลัญญูกับการสำรวมในพระปาฏิโมกข์ ในการฝึกฝน ขัดเกลาตนเองของพระภิกษุล้วนต้องอาศัยระยะเวลาในการศึกษา ทำความเข้าใจ ทดลองปฏิบัติ จนกระทั่งเกิดเป็นผลสำเร็จสมความตั้งใจ เวลาจึงเป็นสิ่งที่มีคุณค่า หาก

ในบทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของกาลัญญูและการสำรวมในพระปาฏิโมกข์ โดยเน้นวิธีการจัดสรรเวลาอย่างมีประสิทธิภาพในการศึกษาและการปฏิบัติของพระภิกษุ เพื่อให้บรรลุผลสำเร็จในการฝึกปฏิบัติตามคณกโมคคัลลานสูตร และ

บทที่ 1 ความนำแห่งสามัญญผลสูตร 1.1 ความหมายของสามัญญผล คำว่า “สามัญญผล” ในสามัญญผลสูตร หมายถึง ผลหรืออานิสงส์ของความเป็นสมณะ หรือผลดี ของการเป็นนักบวชในพระพุทธศาสนา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า ผู้คร

บทที่ 1 กล่าวถึงความหมายของสามัญญผลในบริบทของพระพุทธศาสนา โดยเน้นถึงอานิสงส์ของการเป็นนักบวชที่บริบูรณ์บริสุทธิ์ ซึ่งจะได้รับผลดีและความเคารพจากผู้อื่น การเป็นนักบวชยังนำไปสู่การมีสติสัมปชัญญะ และเป็น

พระเจ้าอชาตศัตรูจึงทูลปฏิเสธว่า “จะเป็นเช่นนั้นไม่ได้เลยพระเจ้าข้า อันที่จริงหม่อมฉันเสียอีกควร จะไหว้เขา ควรจะลุกรับเขา ควรจะเชื้อเชิญเขาให้นั่ง ควรจะบำรุงเขาด้วยจีวร บิณฑบาต เสนาสนะ คิลานปัจจัย' เภส

พระเจ้าอชาตศัตรูได้แสดงความเข้าใจในคุณค่าและประโยชน์ของการบวช ซึ่งช่วยยกระดับสถานภาพของผู้บวชในสังคม ถึงแม้จะมาจากฐานะต่ำติด แต่ก็กำลังเติบโตในทางธรรม ด้วยการสร้างบุญและระมัดระวังต่อการกระทำของตนเอง พ

5.4.3 ทรงเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ พระพุทธคุณข้อนี้ประกอบด้วยองค์ 2 คือ วิชชา และจรณะ วิชชา ในที่นี้หมายถึง “ความรู้ที่กำจัดความมืด” ความมืด หรืออวิชชา หมายถึงความมืดมนอยู่ ด้วยกิเลส สรรพสัตว์ที

พระพุทธคุณแบ่งออกเป็นองค์ 2 คือ วิชชา และจรณะ โดยวิชชาหมายถึงความรู้ที่กำจัดความมืดหรืออวิชชา ส่วนจรณะเป็นข้อปฏิบัติอันเป็นทางบรรลุวิชชา ซึ่งมีองค์รวม 15 อย่าง เช่น ศีลสังวร อินทรียสังวร เป็นต้น พระสั

ในที่นี้มีคำว่า ติรัจฉานวิชา คำว่า “ติรัจฉาน” แปลว่า “ไปขวาง” ดังนั้น “ติรัจฉานวิชา” จึงมี ความหมายว่า วิชาเหล่านี้ “ขวาง” หรือ “ไม่เข้ากับความเป็นสมณะ” มิได้หมายความว่าเป็นวิชาของ สัตว์ดิรัจฉาน” ดังน

บทความนี้อธิบายถึงความหมายของคำว่า "ติรัจฉานวิชา" ซึ่งหมายถึงวิชาที่ขัดกับการเป็นพระภิกษุ และความสำคัญของศีลที่ภิกษุต้องปฏิบัติตามเพื่อให้มีความสุขทั้งทางกายและใจ พระบรมศาสดาได้สอนถึงการรักษาศีลและการ

งมงายหรือไม่ 4. อสัมโมหสัมปชัญญะ ความรู้สึกตัวว่า สิ่งที่ตนกำลังทำนั้นเป็นความหลงเข้าใจผิด หรือ การที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “ภิกษุชื่อว่าเป็นผู้ประกอบด้วยสติสัมปชัญญะ” ย่อมหมาย ความว่า ทุกอิริยาบ

บทความนี้เน้นความสำคัญของสติสัมปชัญญะและสันโดษในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับพระภิกษุที่ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีแก่ฆราวาส สติสัมปชัญญะถือเป็นคุณธรรมพื้นฐานที่ช่วยให้พระภิกษุไม่หลงผิดและสามารถสร้าง

บทที่ 7 สามัญญผลเบื้องกลาง 7.1 สามัญญผลเบี้องกลาง สามัญญผลเบื้องกลาง คือ อานิสงส์หรือผลดีที่ภิกษุได้รับจากการเจริญภาวนา เมื่อภิกษุเป็นผู้ถึง พร้อมด้วยศีล คุ้มครอง ทวารในอินทรีย์ทั้งหลาย ประกอบด้วยสติส

บทที่ 7 แสดงถึงความสำคัญของสามัญญผลเบื้องกลาง ซึ่งเป็นผลดีที่ภิกษุได้รับจากการปฏิบัติภาวนา โดยการรักษาศีล ความมีสติสัมปชัญญะ และการเป็นผู้สันโดษ รวมถึงการบรรลุฌานที่นำไปสู่การชำระจิตใจจากนิวรณ์ 5 ประก

ข่าวบุญต่างประเทศ งานบุญต่างแดน วัดพระธรรมกายบอสตัน จัดงานบุญวันอาทิตย์ อุทิศส่วนกุศล [Eng] Ratimeline เป็นเนื้อนาบุญอันประเสริฐ เมื่อใส่บาตร เสร็จได้ร่วมกันอธิษฐานจิตอุทิศส่วนกุศล ก่อนจะร่วมกันเตรียม

เมื่อวันที่ 25 ธันวาคม 2554 วัดพระธรรมกายบอสตันได้จัดงานบุญขึ้น ฮั่งการอธิษฐานเพื่ออุทิศส่วนกุศล หลังจากการทำบุญใส่บาตร พระอาจารย์ประเวศน์นำสาธุชนปฏิบัติธรรม ต่อด้วยพิธีมุทิตาสักการะพระภาวนาวิริยคุณ เ

ไม่น่าเชื่อว่าแสงใส ๆ ของดวงอาทิตย์ที่เราเห็นด้วยตามนุษย์อยู่ทุกวัน จะประกอบด้วยสีที่ ต่างกันซ้อนกันอยู่ถึง 7 สี สาเหตุที่เรามองไม่เห็นสีที่ซ้อนอยู่ได้เพราะตามนุษย์ของเรามีความละเอียดไม่พอ ที่จะเห็นได

บทความนี้กล่าวถึงความแตกต่างระหว่างกายมนุษย์หยาบและกายละเอียด โดยยกตัวอย่างการมองเห็นสีในแสงแดดรวมถึงการเกิดเป็นเทวดาหรือในพรหมโลก ความละเอียดของกายที่เราสามารถเข้าถึงได้ผ่านการเจริญสมาธิภาวนาช่วยให้เ

“เนมิตกนาม” คือ “เป็นชื่อที่เกิดขึ้นตามเหตุ” กล่าวคือ เป็นชื่อที่เกิดขึ้นเพราะได้เข้าถึงพระรัตนตรัยในตัว ดังนี้ พุทฺโธ คือ พระพุทธเจ้า เป็นเนมิตกนาม เกิดขึ้นจาก พุทธรัตนะ ธมฺโม คือ พระธรรม เป็นเนมิตกน

เนมิตกนาม คือ ชื่อที่เกิดจากเหตุการณ์ที่เชื่อมโยงกับพระรัตนตรัย เช่น พุทฺโธ, ธมฺโม และสงฺโฆ ซึ่งแต่ละชื่อสื่อถึงคุณสมบัติเฉพาะของพระพุทธเจ้าที่ยิ่งใหญ่และอุดมด้วยความบริสุทธิ์ ศึกษาเนมิตกนามจากประวัติ

ที่มาของบัญญัติ 10 ประการในศาสนายิว ได้แก่ อย่ามีพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือจากเรา และเรื่องระเบียบ วินัยสำหรับอยู่ร่วมกันในหมู่คณะ 3) อธิบายพุทธคุณบทว่า วิชชาจรณสมฺปนฺโน คำว่า วิชชาจรณสมฺปนฺโน แปลว่า ถึงพร

วิชชาจรณสมฺปนฺโน หมายถึง ความรู้และความประพฤติที่รวมกัน ทำให้เกิดความรู้แจ้ง 8 ประการ และการประพฤติ 15 ประการ ซึ่งล้วนมีส่วนในการทำให้พระพุทธเจ้าทรงบรรลุสัมมาสัมโพธิญาณ ศึกษาแนวคิดเหล่านี้เกี่ยวกับรู้

การอบรมในที่นี้คือ การทำสมาธินั่นเองดังในอรรถกถาที่ว่า “ธรรมชาติใด อันพระโยคีบุคคล อบรมอยู่ เจริญอยู่ ธรรมชาตินั้นชื่อว่า ภาวนา, ภาวนาคือสมาธิ ชื่อว่า สมาธิภาวนา” วิริยบารมี คำว่า “วิริยะ” มาจาก บทว่า

การอบรมในที่นี้คือการทำสมาธิ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการเจริญภาวนา วิริยบารมีคือความเพียรในการสร้างบารมีต่าง ๆ โดยเมื่อมีความเพียรจะส่งผลให้บารมีเพิ่มพูน ขันติบารมีหมายถึงความอดทนที่มีใจแช่มชื่น ไม่หวั่นไ