หน้าหนังสือทั้งหมด

อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 385
160
อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 385
ประโยค - ตะอดมันปะสาทิก อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 385 พึงแจกกันถือเอย หากว่า เขาว่า "ท่านผู้อธิษฐาน ข้าพเจ้าไม่ได้ ถอดผ้าคาด แ…
ในตอนนี้ได้อธิบายถึงวิธีการแจกผ้าและอาหารให้กับภิกษุในพรรษาที่สาม การถวายเป็นการกำหนดให้ให้แก่ภิกษุผู้อื่นโดยถือว่าถวายแบบเฉพาะในความหมายตามพระวินัย หากมีที่ว่าง หรือภิกษุที่มีมรณภาพสามารถมีผู้รับแทนไ
อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒
164
อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒
ประโยค - ตลอดสมณาปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 389 เป็นนาฏิ กรรมที่ทำด้วยวัตถุเป็นจริง จัดเป็นกรรมที่ทำตามธรรม; ความว่า ภิ…
ในบทนี้กล่าวถึงความสำคัญของกรรมในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะกรรมที่ทำโดยภิกษุและวิธีการที่ถูกต้องตามหลักวินัย ทางกระทำดังกล่าวถือเป็นกรรมที่ถูกต้องตามธรรม การติเตียนหรือการประกาศชื่อวินัยนั้นมีความหมายลึกซึ
อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒
171
อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒
ประโยค - ตัดสินปาสาทิก อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 396 แม่ต้องอาบัติอยู่ ถึงยังไม่รู้" นิสิตเหล่านี้ พบว่านิสิตของพระ สุดต้นตะ…
เนื้อหาในบทความนี้อภิปรายถึงแนวคิดเกี่ยวกับอาบัติในพระวินัยมหาวรรค ซึ่งแสดงให้เห็นถึงการตีความและการตัดสินในช่วงเวลาดังกล่าว โดยมีการทบทวนความคิดเห็นของนิสิตเกี่ยวกับการเข้าใจคำสอนเกี่ยวกับอาบัติ และผ
ปัญจมิตตาปลาคา - พระวินัยปิฎก
26
ปัญจมิตตาปลาคา - พระวินัยปิฎก
ประโยค - ปัญจมิตตาปลาคา อรรถกถาพระวินัยปิฎก วินนา - หน้าที่ 740 ทั้งหลาย ๑, เป็นปจิตติยํ เพราะฉันโกษะที่หลัง ๑. สองบทรว่า อนิติฐิตติ นิมมุ…
ในเนื้อหาได้กล่าวถึงคำสอนของพระผู้มีพระภาคเกี่ยวกับปัจจัยและการปฏิบัติในการเผยแผ่ความรู้ โดยมีการอ้างอิงถึงบทต่างๆ ที่สอนได้เกี่ยวกับการทำความเข้าใจในการใช้ชีวิตและการอยู่ร่วมกับผู้อื่น ความสำคัญของศี
อรรถกถาพระวินัย: ปัญญามีแต่ปลาทาก
45
อรรถกถาพระวินัย: ปัญญามีแต่ปลาทาก
ประโยค - ปัญญามีแต่ปลาทาก อรรถกถาพระวินาย ปริวาร วันเดือนา - หน้าที่ 759 [๔๕๖] ขันทปฐา วัณณา สองท่าวุ อุปสมบัติ ปุจฉิสสุ มีความว่า ข้าเจ้าถามถาม ถึง อุปสมปท่านธ. สองท่าวุ สินททาน สินททาส มีความว่า ข
ในอรรถกถาพระวินัยนี้มีการอธิบายเกี่ยวกับปัญญาในบริบทของการให้ความหมายถึงบาปอันสูงสุดและการบรรยายสภาพที่เกี่ยวข้องกับภ…
วิเคราะห์ปัญญาและความละเมิดในอรรถกถาพระวินัย
134
วิเคราะห์ปัญญาและความละเมิดในอรรถกถาพระวินัย
ประโยค - ปัญญามีต่อป าล ากิ อรรถกถาพระวินาย ปริวาร วันนา - หน้าที่ 848 เหมือนอย่างว่า บรรดาฐาน ๓ ฐานอันใดอันหนึ่ง ท่านกล่าว ในกองอาบัตินั้น กองอาบัติ สองว่า ฉันใด บรรดาฐานะ ๒ ฐานะอันใดอันหนึ่ง ท่านกล่
ในหน้า 848 ของอรรถกถาพระวินัย มีการอธิบายถึงความหมายของความละเมิด และโทษที่เกี่ยวข้อง โดยยกตัวอย่างอ้างอิงจากคาถาต่างๆ ซึ่งเน้นถึ…
ปัญญาม่านปลาสักกา - การวิเคราะห์อรรถกถาพระวินัย
170
ปัญญาม่านปลาสักกา - การวิเคราะห์อรรถกถาพระวินัย
ประโยค - ปัญญาม่านปลาสักกา อรรถกถาพระวินาย ปริวาร วัดอนนา - หน้าที่ 883 เพื่อประโยชน์แก่การที่อาเข้าใจ สองบทว่า ปฏิญาณ จนปฏาย มีความว่า การย้อนถาม เพื่อประโยชน์แก่ความมั่นคงของบุคคล สองบทว่า โอกาสมิ่
เนื้อหานี้พูดถึงความหมายของบทในอรรถกถาพระวินัย ซึ่งอธิบายถึงความสำคัญของการถาม การให้เหตุผล และการตระหนักในสิ่งต่างๆ เพื่อนำไปสู่การกระทำที่เหมาะส…
การตีความธรรมกายในพระพุทธศาสนา
133
การตีความธรรมกายในพระพุทธศาสนา
…ก ภายหลังธรรมกายถูกกล่าวถึงในความหมายของพระธรรมวัณนี้เป็นตัวแทนพระศาสดาหลังพุทธปรินิพพาน (p.11) 33 อรรถกถาพระวินัยที่เรียบเรียงโดยพระพุทธโฆส บทที่ 2 ข้อมูลพื้นฐาน | 101
บทความนี้สำรวจการตีความเกี่ยวกับธรรมกายในพระพุทธศาสนา รวมถึงการมองเห็นธรรมกายว่าเป็นกายของพระตถาคตและอัตตา โดยมีการอภิปรายถึงอรรถกถาที่มีมุมมองที่แตกต่างกันภายในพุทธศตวรรษที่ 16-18 โดยเฉพาะในงานเขียนข
มาตรฐานของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในพระไตรปิฎก
200
มาตรฐานของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในพระไตรปิฎก
…ระไตรปิฎก คัลยคัลกับคำและเนื้อหารวมถึงจำนวนที่พระพุทธโฆษาจารย์ใช้ธิบายความหมายคำบาลีในสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัยปิฎก
เนื้อหากล่าวถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและความสำคัญของพระองค์ในพระไตรปิฎก โดยเฉพาะการแสดงธรรมและพระปัญญาอันยิ่งใหญ่ที่ช่วยให้สัตว์ทั้งหลาย รวมถึงมนุษย์และเทวดา ได้รู้ซึ้งถึงความจริง พระองค์ทรงสอนให้เห็นเหต
นัยยะของการถามอุปสรรค
24
นัยยะของการถามอุปสรรค
…ปสรรคสัน ภิกษุสง จาจุยเข้าใจว่าคืออรรถรายงานความบริสุทธิ์แห่งศิลของภิกษุสงกับภิกษุ แต่จริง ๆ แล้ว ในอรรถกถาพระวินัยได้แจ้งว่า (uposathapucchakab) เป็นการถามว่านในบันใดเป็นอุปสรรค วันอุปสรรคสโลได้แก่ขึ้น 15 ค่ะแรและม…
บทความนี้กล่าวถึงนัยยะของการถามอุปสรรคในพระวินัย และข้อจำกัดในการศึกษาความรู้ของภิกษุในอดีต เน้นความสำคัญของการสอนองค์ปฏิทินวิธีเพื่อลดอุปสรรคในพระธรรมคำสอน พร้อมอธิบายเกี่ยวกับความเข้าใจผิดของภิกษุเจ