อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ : หน้า 164/183

ประโยค - ตลอดสมณาปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 389 เป็นนาฏิ กรรมที่ทำด้วยวัตถุเป็นจริง จัดเป็นกรรมที่ทำตามธรรม; ความว่า ภิกขุพอพยั ไม่ทำอย่างนั้น. แม่แจ้งว่า อฏฺตจตุริป วิญฺญ กุมฺม, อฏฺตจตุริป สตฺถุ- สานา กุมฺม ก็นี้แล. ก ไทยวณฺญะแสติฺฏฺฏุสทธา การโจทและการ ประกาศชื่อวินัย. ญาติฺติสัมปทาและอนุสาวนสัมปทา ชื่อสัปปุฏาสนา, ความว่า ภิกษุพอพยัทำกรรมเว้นจากการโจท การประกาศฌฏฺฏิ- สัมปุฏาสนา และอนุสาวนสัมปทานั้น. บทว่า ปฏฐูกฺกถติ ได้แก่ กรรมที่ถูกคัดค้านและอันเธอขึ้น ทำ. กรรมใด อนุกญฺญูขึ้นในเมื่อกิจฺเหลาอันคัดค้านอยู่, กรรมนัน- จัดเป็นกรรมที่ถูกคัดค้านและอนุกญฺญูขึ้น; ความว่า ภิกษุพอพยั ทำกรรมเช่นนั้นบ้าง. [กรรมมก] [๒๓] ในโนว่า ย Yeมามีภิ Sub กุมฺมม เป็นอาทิ คำว่า "ธรรม" เป็นชื่อแห่งมติ. เพราะเหตุั้น กรรมใด สงไม่ทำโดยอิสมาํที่พระผูพระภาคตรัสไว้, กรรมนัน พึงทราบว่า "กรรมไม่เป็นธรรม." ความสงเคราะในคามมิการนี้ เท่านั้น. ส่วน ความผิดกรรมแล้วในบทนี้นแล. ก็ความผิดกรรมแล มาแล้วด้วยอำนาจแห่งอฏฺฐกิฏิยกรรมและ ฏฺฐกิฏิฏฏกกรรมเท่านั้น. อนึ่งอฏฺฐกิฏิกรรม ไม่มีความคลาดเคลื่อนหรือความ ทำโดยประกอบอย่างอื่น เหมือนในอฏฺฐกิฏิยกรรมและอฏฺฐกิฏิฏฏกกรรม,