อรรถกถาพระวินัย: ปัญญามีแต่ปลาทาก : หน้า 45/288

ประโยค - ปัญญามีแต่ปลาทาก อรรถกถาพระวินาย ปริวาร วันเดือนา - หน้าที่ 759 [๔๕๖] ขันทปฐา วัณณา สองท่าวุ อุปสมบัติ ปุจฉิสสุ มีความว่า ข้าเจ้าถามถาม ถึง อุปสมปท่านธ. สองท่าวุ สินททาน สินททาส มีความว่า ข้าเจ้า ถามถาม พร้อมด้วยต้นเหตุ และอธิบาย. หลายท่าวุ สมกูฏฐรูปาท น ตี อาปุตโต There มีความว่า บทหล่ำใจ เป็นบททุกข์อยู่ คือ เป็นบทสุขสุด อันพระผู้มีพระภาค ตรัสไว้ในอุปสมาปท่านธนั้น บททุกขุญูโดยอธิบว่าใช่ ? อานติใจ ๆ อันพระผู้มีพระภาคตรัสบัญญัติด้วยอานใจ ๆ, อานติ นั้น ๆ ท่านกล่าวว่า "อาบัติแห่งบาปนั้น ๆ." เพราะเหตุนี้ ท่านจึง กล่าวว่า "บาปสูงสุดทั้งหลาย มีอธิษฐานอะไร?" สองท่าวุ ว่า เทว อาปุตโต มีความว่า เป็นปาจิตตีย์แก้ ภิกขุผู้มรคอายุหย่อน ๒๐ ปีให้ชอบสมบา, เป็นทุกขุในบททั้งปวง ที่เหลือ. บทว่า ติติ โส มีความว่า ในอุปสักขันธ์ มีอาตี ๓ อย่าง นี้ คือ "เป็นกุฎลิจฉัย เพราะทำอุปสลกแห่งภิกษุทั้งหลายผู้มความ แตกกันเป็นใหญ่ แก่ผู้กล่าวอ้างว่า "ภิกษุนั้นนี้ จงอับาย, ภิกษุ เหล่านี้ จงอวดคง, ประโยชน์อะไร ด้วยภิกษุเหล่านั้น." เป็น ปาจิตตีย์ แม้เพราะทำอุปสลร่วมกับภิกษุผูถูกลงสงเมวัตร, เป็น