ศีลและวินัยในการฆ่าสัตว์ : หน้า 15/78

ศีล - วินัย ๕. ฆ่าแบบมีเล่ห์เหลี่ยม หลวงพ่อเจ้าคะบางทีเราไปตลาด เราเห็นปลาช่อนที่เขาเอามา ขายมันเริ่มชาแล้ว อย่างไรเสียอีกไม่นาน มันก็ต้อง ตายเอง เราไปซื้อปลาที่มันชา เอามาบ้านแล้วปล่อย ให้มันตายเองเสียก่อน แล้วเอามาทำอาหาร อย่างนี้ จะบาปไหมคะ ? ประเด็นนี้ก็ได้ชื่อว่ามีส่วนในการฆ่าเหมือนกัน ลองมาฟัง นิทานดูสักเรื่อง บอกก่อนนะว่าเรื่องนี้เป็นเพียงนิทาน แต่ว่าเคยเป็น ข้อสอบที่เอามาถามกันในการสอบนักธรรมของพระภิกษุสามเณร เรื่องอยู่ว่า มีตากับยายสองคน เข้าวัดเป็นประจำทั้งคู่ วัน โกนวันพระก็ไปนอนวัด ถือศีล ๘ กันตลอดพรรษา เช้ารุ่งขึ้นจาก วันพระวันหนึ่ง ก็พายเรือกลับมาบ้านด้วยกัน ตาพายท้าย ยายพายหัว ขณะพายเรือฉับๆ ไปนั่นเอง ก็มีปลาเจ้ากรรมตัวหนึ่งกระโดดเข้ามา ในเรือ ทั้งตาทั้งยายถือศีลกันมานาน ก็รู้อยู่นะว่าฆ่าสัตว์เป็นบาป แต่ ปลานี้มันตัวโต แล้วทั้งคู่ก็อยากกินแกงปลาติดหมัดขึ้นมาเดี๋ยวนั้นทีเดียว ก็คิดกันอยู่ในใจทั้งคู่ละนะว่า ทำอย่างไรหนอจะได้กินแกงปลาอร่อยๆ แล้วก็ไม่บาปด้วย ตาก็เอื้อมมือไปจับปลาตัวนั้น แล้วก็โยนไปให้ยายที่นั่งอยู่ หัวเรือ บอกว่า “ยาย....แกปล่อยปลาซิ” ยายก็แหม...กำลังมองหา ผักบุ้งยอดอ่อนๆ มาใส่แกงส้มปลาอยู่พอดี แต่ว่าก็กลัวบาป เลยจับ ปลาโยนกลับไปให้ตาพร้อมกับบอกว่า “ตา..แกปล่อยเองเถอะ” ตาก็ จับปลาโยนกลับมาใหม่ “แกปล่อยเถอะ” โยนกันไปโยนกันมาจนปลา ตาย ห ล ว ง พ่ อ 15 ตอบ ปั ญ ห า