ข้อความต้นฉบับในหน้า
ศีล - วินัย
จะไปว่าได้อย่างไร ในเมื่อแม่ก็ไม่ตื่น ลูกก็เลยไม่ตื่น บ่อยเข้าก็เลยติด
นิสัยขี้เกียจทั้งแม่ทั้งลูก แล้วไม่ใช่ขี้เกียจอย่างเดียวนะ มันมีเรื่องเสีย
หายอย่างอื่นตามมาด้วย ลองสังเกตตัวเองก็แล้วกัน
พอเราตื่นสายเข้าแล้ว เนื่องจากจะต้องไปทำงานแต่เช้า พอ
ตื่นสายขึ้นมาก็เลยต้องรีบๆ หน้าตาแทบจะไม่ได้ล้าง ไม่มีเวลาจะ
สำรวจดูข้อบกพร่องของตัวเอง รีบมากๆ เข้าก็เลยกลายเป็นคน
เจ้าอารมณ์ หน้าตายๆ ไปโดยปริยาย
ส่วนลูกก็เหมือนกัน ตื่นขึ้นมาก็ 5 โมงเช้าแล้ว ไปโรงเรียนก็
แทบจะไม่ทัน คุณพ่อคุณแม่กว่าจะปลุกลูกขึ้นมาได้ก็ 5 โมงกว่า
น้ำท่าไม่อยากอาบ แม้ข้าวปลาอาหารบางทีก็ไม่อยากกิน ถึงกินก็ไม่
อยากล้างจาน ลูกพอถูกเร่งรัดมากเข้า ก็อารมณ์เสีย เลยมีนิสัย
เจ้าอารมณ์ตั้งแต่ตัวเล็กๆ
เรื่องนี้ต้องกล่าวโทษคุณแม่ว่าเพาะนิสัยไม่ดี ให้ลูกเป็น
คนเจ้าอารมณ์ เป็นคนสะเพร่า ด้วยการปล่อยให้ดูทีวีดึกๆ แบบ
นี้เหมือนฆ่าลูกนะ ฆ่าอย่างเลือดเย็นที่สุดเลย
ถ้ารักลูกจริงๆ เรื่องทีวีลองจัดการอย่างนี้ ที่บ้านพี่สาว
ของหลวงพ่อ ตั้งแต่สมัยที่หลวงพ่อยังไม่ได้บวช ตอนนั้นพี่เขยเขาไป
เรียนต่อต่างประเทศ หลวงพ่อก็ไปอยู่เป็นเพื่อนพี่สาว ไปช่วยเลี้ยงหลาน
๓ คนด้วย พอ ๓ ทุ่ม ข่าวหมด เราก็ปิดทีวี เจ้าหลานๆ พอปิดทีวีเขา
ก็นอน
เพราะจริงๆ แล้วตอนเริ่มมีข่าวเขาจะไม่ดู ต่างคนต่างจะรีบ
ทำการบ้านกัน พอการบ้านเสร็จปั๊บ หวังจะได้ดูทีวีรายการโน่นๆนี่ๆ
น้าก็ปิดทีวีเสียอีก ก็เลยไม่ได้ดู จะไปเปิดดูเองก็เกรงใจ เพราะเห็นน้า
นั่งหลับตา “สัมมา อะระหัง” หลานๆ ก็เลยต้องเข้านอนหมด
ห ล ว ง พ่ อ 29 ตอบ ปัญหา