การใช้ยาเบื่อหนูและเรื่องแห่งกรรม : หน้า 37/78

ศีล - วินัย ๒๐. เบื่อหนู ที่พักอาศัยของดิฉันมีหนูมาทำลายข้าวของอยู่เสมอ ดิฉันเอา ข้าวสารที่ทางเทศบาลแจกให้ไว้เบื่อหนู ไปวางทิ้งตาม ที่ต่างๆ หนูมันมากิน แล้วก็ตายไป อย่างนี้จะผิดศีลข้อ • ไหมคะ ? โดยที่ดิฉันไม่ได้บังคับมันให้มากิน อ้อ ..! หนูมันกินยาเบื่อเองนะ ถ้ามันไม่กินดิฉันก็ไม่ว่าอะไร..! เมื่อก่อนนี้ตอนที่หลวงพ่อเรียนอยู่ชั้นมัธยม ก็ไปเจออาจารย์ ท่านหนึ่ง ท่านสอนวิชาที่เขาเรียกว่าเสกหนัง ท่านสามารถเสกหนังให้ เข้าไปอยู่ในท้องคนโน้นคนนี้ได้ เสกได้จริงๆ นะ หนังวัวหนังควายเป็น แผ่นเป็นผืนเท่าฝ่ามือ ท่านทำใจนิ่งๆ เสกไปสักพัก เดี๋ยวมันหดเหลือ แค่หัวแม่มือเท่านั้น แล้วมันก็ดิ้นได้เหมือนมีชีวิต ถ้ามันดีดผางไปชน ต้นไม้ต้นไหน ต้นไม้หักนะ โดนคนคนก็ตาย ก็ถามอาจารย์ว่า “เอ๊ะ ไม่บาปหรือ” ท่านก็ว่า ที่ท่านทำไม่ ได้ตั้งใจไปฆ่าใคร มันไปเอง คนที่ถูกหนังเสกเขามาขวางทางเอง เพราะ ฉะนั้นไม่บาป ฟังคำตอบแล้วก็มานอนคิด เอ...มันน่าจะบาป ถ้าเราไม่ ทำอย่างนี้มันก็ไม่มีใครตาย ภายหลังหลวงพ่อได้คิด ก็เลยเลิกเรียน อาจารย์คนนั้นก็ประเภทเดียวกับคุณนี่แหละ ท่านทำกรรม ประเภทที่มักอ้างกันว่า ก็มันมากินเอง ฉันไม่รู้...ถึงเวลาผลกรรมนั้นก็ ตามทัน ทำให้ต้องมาตายแบบเดียวกัน คือถูกหนังเสกเข้าท้อง คุ้มไหมล่ะ! คุณพูดว่าคุณเอาข้าวสารพิษมาวางไว้ หนูมากินตายเองจะมา โทษคุณไม่ได้ เพราะฉะนั้นเวลานักบินเขาเอาลูกระเบิดทิ้งจากเครื่องบิน มาถูกคุณเข้า เขาก็คงนึกเหมือนคุณนะ คือนึกว่า “เราก็ทิ้งลงมาอย่าง ห ล ว ง พ่ อ 37 ตอบ ปั ญ ห า