ข้อความต้นฉบับในหน้า
ทำไม? พระสารีบุตรจึงเลิศด้วยปัญญา ๓๔
กันที่เป็นลูกหลานพระโมคคัลลานะ พอหลวงพ่อสั่งงาน
ใบละก็ เดี๋ยวได้เห็นพวกเรา แจกงานกันต่อใบ เครือข่าย
กระจายไปทั่วประเทศ ข้ามประเทศไปก็มี แม้จะมีมรสุม
เข้ามาบ้าง แต่ว่าด้วยฤทธิ์จากความรับผิดชอบหมู่คณะ จึง
รอดตัวมาถึงวันนี้
เพราะฉะนั้น ด้วยแรงกตัญญูที่เรามี ตั้งแต่
๑) แรงกตัญญูกตเวทีที่เรามีต่อคุณยาย ต่อ
พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย
๒) แรงกตัญญูกตเวทีที่หลวงพ่อธัมมชโยมีต่อ
คุณยาย ต่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดปากน้ำ
๓) แรงกตัญญูกตเวทีที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อ
วัดปากน้ำมีต่อบูรพาจารย์
๔) แรงกตัญญูกตเวทีที่บูรพาจารย์มีต่อพระสัม
มาสัมพุทธเจ้า
สิ่งเหล่านี้คือเส้นทางสร้างปัญญาให้กับพวกเรา
บ่มปัญญาให้เราโดยไม่รู้ตัว
ความที่เราทนดูหลวงพ่อหลวงพี่ทำงานกันไม่ได้
จึงกระโดดออกมาร่วมรับผิดชอบกัน เพราะฉะนั้น เลย
เป็นเหตุให้ แต่ละท่าน เดี๋ยวนี้มีฤทธิ์กันคนละหลายๆ อย่าง
ก็ทำให้เราคุ้มเหนื่อย
๓๕
เมื่อเราได้ปัญญาได้ฤทธิ์มานั้น เราได้มาโดยไม่
ค่อยจะรู้ตัว เลยไม่ได้มองไปข้างหน้าว่า มันจะไปสุดที่ตรง
ไหน คำตอบก็คือสุดอย่างที่พระโมคคัลลานะ พระสารีบุตร
ทานมีนั่นแหละ
ถ้ารู้เป้าหมายอย่างนี้แล้ว ต่อแต่นี้ไป ก็จงตั้ง
โปรแกรมของตัวเองให้ดีว่า เรานั้นจะมีวิธีแสดงความ
กตัญญูกตเวทีในลักษณะไหนจึงจะเหมาะกับบุคลิก
ลักษณะของเรา แล้วทำให้ไปถึงเส้นทางสุดยอดแห่ง
ปัญญาตามพระสารีบุตร และเอาปัญญานั้นมาใช้รับผิดชอบ
ต่อหมู่คณะ ต่อสังคมให้เต็มที่ เพื่อบรรลุสุดยอดแห่ง
ฤทธิ์อย่างพระโมคคัลลานะนั่นเอง
ขอให้ทุกท่านจงสมหวังในการเป็นผู้เลิศด้วย
ปัญญาและฤทธาอานุภาพได้เป็นอัศจรรย์ นับแต่วันนี้
จนกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรมเทอญ