ข้อความต้นฉบับในหน้า
๖๔ ข้อคิด ข้อเขียน
สุสานคนเป็น
“ตูมตาม .. นอนเถอะลูก” เสียงแม่เรียกลูกชายให้
เข้านอน...
ตูมตามนั่งทอดสายตาไปยังท้องฟ้ากว้าง แล้วคิดว่า
“บางคนนอนมาก บางคนนอนน้อย บางคนนอนค้า บางคน
นอนเช้า บางคนนอนบ่าย บางคนนอนทั้งวัน บางคนถึงเวลา
ให้นอน ทําไมไม่นอน”
การนอนเป็นการพักผ่อนก็จริง แต่บางทีเราก็ใช้
มันเกินความจําเป็น...
ถ้า 9 วันเรานอน 5 ชั่วโมง 9 เดือน ๑๔๐
ชั่วโมง ถ้า 9 ปีเราก็จะเสียเวลากับการนอนไป ๒,๑๖๐ ชั่วโมง
หรือ ๙๐ วันไปฟรีๆ อัจฉริยะบุคคลของโลก จึงใช้เวลานอน
เพียงวันละ ๓ - ๔ ชั่วโมงเท่านั้น
แน่นอนว่าทุกคนต้องนอนแน่ แต่อย่านิ่งนอนจนนอน
นิ่งไม่เป็นท่าอะไร เพราะว่าการนอนที่มากเกินความจําเป็น
ทําให้เราเสียเวลา เสียโอกาส ตลอดจนทําให้ทุกสิ่งทุกอย่าง
หยุดชะงักขาดความต่อเนื่องไป และที่สําคัญอาจทําให้เรา
สูญเสียนิสัยที่ดีอีกหลายๆ อย่างอีกด้วย การนอนจึงเป็น
ความตาย ที่ซ่อนอยู่ในความเป็นโดยแท้
ข้อคิด ข้อเขียน ๖๙
“ไอ้หนูยังไม่เข้านอนอีกเหรอ เดี๋ยวถูกหวดแน่”
ตูมตาม ดึงสายตากลับมาพร้อมกับลุกขึ้น พลางพึมพำ
เบาๆ ว่า “แม่เรียกให้เข้าสุสานอีกแล้ว”