วินัยในภาษาทางพุทธศาสนา : หน้า 100/281

ผู้อ่านได้ข้อความดังนี้: "ประโยค(ง) – สมุดปลาทากา นาม วินัยภูกตา (ทุโตโย ภาคโย) – หน้าที่ 104 ทุโตโย มาตี ทุโตโซ มาตี วุตด ไอเดิ ย เอส นโย สโต มาตตี อาทิญูโป ๆ เสส อนุญูมลา อุตตานเมว ๆ ทุญูมุลก ปน คุณ โอเกติ สุโต มาตตี ช เอวี วุตตานี สุขาที่น อาจน อธิษฐานดุ เวทีดุพุ่ง ๆ สุพทม์เมียว จ อิมมุส โจกกาวาร ยถา อาธิตตฺ ปราชิก ธมฺม อญฺญาโนโนสี อิสฺสน โอญาวา วาจา วาวาย สงมทิสโล โหติ เวอ อญฺญุตตร อาเกตตร ทฤษฎิโอ ปาปณโม อุตฺสุกฺสุรฺส- สมาโร ปัญญาณนมมนฺโต อุตฺสโมน สมปฺฏิณโณ อปรหมจารี พุทธมาริปฏิญญโณ อนฺโตปฏิ ออสฺสุโต สมมฺปฏิณโณ อพุรหมาวรี พรหมมาริปฏิญญโณ อนฺโตปฏิ ออสฺสุโต สมมฺปฏิญญโณ อิมมุสจี วณฺณส เอกกสุต สุนฺทร วา ปรวา ค วา สฺมฺมุนา วตติฺ อิมํ น ป น สุตํ คิโอ วา ปวรมํ วา สฺมฺมุนํ วติฺ อิมํ ปน ทุทฺฐํ สีลํน เอนฺตุ ๆ ทุสฺสีโลสํ นดฺติ คตา สหิติ อุเปนฺติ วตี เอวา ทุสฺสิลภิทํ ปนู ปราชิตติ มํ อชูทามนฺติ สิตติํ อนฺตํ ๆ ทุสฺสิโลสํ นดฺติ คถา สหิติ อุเปนฺติ วตี เอวา ทุสฺสิลในทํ ปน ปราธิชํ ธมฺมํ อชูปนํ อนิลติํ อาทีสุ ปทํ ฆ เยนกนฺติ สฤติ มุทิตานุเว สีสิ เอนติ สุมฺมทิส สงมาทิสรถานิ โหนติฺฎํ มาหาปนฺกถโร ปนะทํ น เกวลึ อิธ ปลํย อนตกานิ ทุสฺสิโล ปทํ วิปฺภนาว สีสิ เอนติ คุณโทส มาหาสมเณ โสธวํ นาทํ น อคฺโค อปลํย อนตกานิ ทุสฺสิโล ปรํพโภ อาทิปนาว สีสิ เอนติ คุณโทส มาหาสมเณ โสธวํ พฤฺหวาทิกาโกลิ นิคฺคุณ โอลิสะ ตปิโส ปิโรธิโส ปิรํพาทิโกลิ ปณาโห น เณยสวาสสโล ติตถิยปกนุตส โกลิสิ ติรฺจานก โกลิสิ มาตมํ โกลิสิ ปิฏฺฐํ ทุสฺสิ โลผํปาทโกลิ ติกํุํทิโกลิ มาตมํโกลิ ปิฏฺฐํ ทุสฺสิ อกุโตพยชน โกลิสิ อิมานิป สีสิ เอนุตเยวํ ฯ" (คำว่า "๓" เป็นหมายเลขและไม่ใช่ข้อความในเนื้อหา)