ชมพูปภูฏก (อุตม์ ภาค2) - หน้าที่ 146 : หน้า 146/194

ประโยค - ชมพูปภูฏก (อุตม์ ภาค2) - หน้าที่ 146 ๒๔. เวจตุเวจตุ๙๙. (๒๕๒๒) "โซโย ปูญญาภา" อิม มมามเทสน สตฺถา ปูพฺพาราม วิหาราโม เวจตุเกรุ อารพุ ฐสนิ. วัจฺฎ "คาม ว ยก วารญฺญ คาถาวุญฺญนาย วิภารติเมว วุตฺต ฐตุ: ปุปฺผทิวาส ธิกญา ติณ สมุทฺฐานปุ๊สุ "อิโห สามเนตรสุข ลาวา, อโห ปุบฺผ; เขน อกฺเขน ปญฺญูปนุญ กิจกฺุตาสนฺติ ปญฺญาตติ. คณาดีส สตฺถา อาณุวา "กาย นุจฺจ ภิกฺขูเอคทฺทิ กาย สนุนิสํนานติ ปุจฉิวา "อิมาย นามาติ วุฒเต, "กิญฺญา เวยน มุขี ปุจฉลาส เนว ปุญฺญํ อตฺถิ, น ปปํ; อหฺยมสฤษ ปิหนนฺติ วฏฺวา อิมิ คาถามหา "โอโช ปูญญปญฺญ ปาปญฺญ อโณ สลุ อบุญคา, อโลเก วิริช สุขํ ตมํ พุญํ พราหมณ์นํ. คตฺ "อุโฑติ: เทวา ปูญาณี จ ปาปนี จ จตุเทวบาติ อตฺถึ. สงฺกูณี: ราคาทิมิต สงฺคี. อุปจา คาติ: อติคฺคุณโต. วิญฺญุตมูลโก โสภาจาเนว อโลเก อนุเร ารคฺรชาทิน อาเวน วิริช นิรีปกิเลสตาย สตฺถา ตมฺห พราหมน์ วาทมิฏิ อตฺโฏ. เทสนามฺสง พุทฺโ โสตํโลคุติสมานํ ปาปญฺญสุตฺ เรจฺจตุเวจตุ.