ข้อความต้นฉบับในหน้า
แต่ความสิ่งที่ต้นมะม่วงทั้งสองต้นนี้แตกต่างกันก็ คือ ต้นหนึ่งใบเขียวชอุ่ม แต่ยังไม่ออกผล ส่วนอีกต้นหนึ่งที่ปลูกคู่กัน กำลังออกผลดกเต็มต้นน่ารับประทาน ประการสำคัญคือ ผลที่ออกเต็มต้นนั้น มีรสหวานเจี๊ยบอย่างกันฝั่ง อีกทั้งกลิ่นก็หอมหวานชวนรับประทาน เมื่อพระมหาชนเสวยเข้าไปแล้ว ทรงรู้สึกถึงรสอร่อยโอชะ แล้วพระองค์ก็เสด็จผ่านต้นมะม่วงคู่กันไป พร้อมกับตั้งพระทัยว่าหลังจากเสด็จประทับพระราชอุทยานแล้ว จะกลับมาเสวยมะม่วงอีกสักสองสามผล
ครั้งเมื่อพระมหาชนเสด็จประทับพระราชอุทยานนานทั่วแล้ว ในเวลายืนได้เสด็จกลับมาทางต้นมะม่วงนี้อีกครั้ง แต่แล้วก็ทรงเดี่ยวกับต้องตกตะลึงไม่ใช่สิ่งในเหตุการณือัศจรรย์ แต่ตรงสิ่งในความวิบัติของต้นมะม่วงที่ออกผลหอมหวานนั้น เพราเมื่อพระองค์เสด็จผ่านต้นมะม่วงไป หลังจากเสวยผลมะม่วงรสหอมหวานแล้ว บรรดาชาวราชบริพารทั้งหลาย ตั้งแต่พระอุปฐานกระทุ่มหาดเล็ก ร่วมไปถึงบรรดาลูกเล็กเด็กแดงทั้งหลายที่ตามเสด็จ ต่างก็พากันแยกกันเก็บมะม่วงต้นนี้กัน ใครที่เป็นได้กิน ใครเป็นไม่ได้กินเอาไม้สอยหาไม้สอยไม่ได้ก็เอาดุ่นฟืนขว้างขึ้นไป ต่างคนต่างแย่งกัน