ข้อความต้นฉบับในหน้า
๒๔
เพราะฉะนั้น ใครจะทำความเพียรอะไร ต้องถามตัวเองสองเรื่องก่อว่า สิ่งที่ตนเองจะทำแล้วเป็นเรื่องเพื่อการผ.formsสร้างความดีไหม หรือ เป็นความผุที่จจะละความชั่ว ถ้าใช้อย่างใดอย่างหนึ่งในสองเรื่องนี้ แปลว่าสามารถ แล้วให้ใช้คงตัวเองประคับประคองทำความดีนั้นไปอย่างผุเท่าที่เต็มอิ่มเต็มใจ เต็มมือ เมื่อเน้นตัวของเราจึงจะมีความเพียรที่ถูกต้องเกิดขึ้นในตัว
มีสิ่งที่ชาวพุทธไม่ควรมองข้ามประการหนึ่งว่า ทำไมบางคนกล้าทำความดี แต่บางคนไม่กล้า ซึ่งแน่นอน ผู้ที่กล้าจะต้องมีปัญญามองทะลุปรุโปร่ง แทออกว่าอย่างไหนดีจริง อย่างไหนจริง มีติปัญญาตรงตามหลักของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเดียว
ตอบได้ทันว่า ขัศีของความเพียรคือความขี้เกียจได้แก่ พวกโรคิดติดเสื้อ งานการเบื่อ ข้าวกินได้ พวกนี้ไม่มีความกล้าหรอก มีแต่ความเกียจคร้านเป็นสำคัญอีกพวกหนึ่งเป็นพวกติดสุขที่เคยมีอยู่แล้ว เพราะว่า ตัวเองคอยสะดวกสบายมาก่อน เลยไม่กล้ทำ เกิดกลัวความยากลำบากเสียแล้ว ยิ่งกว่านั้น ยังมีสัยผลดวuประกันพรุ่งที่จะติดตัวมาข้ามชาติทิวาเวลาที่เดียว ทำให้กลายมาเป็นอุปสรรคในการทำความเพียร หรือความ