บทสนทนาของพระมหาชนกและพระมเหสี : หน้า 18/48

พระมหาชนกทรงได้ยินนายช่างศรตอบได้ทันกัน อย่างนั้น ก็ทรงหันกลับไปถามพระมเหสีว่า "ดู๋ก่อนสิลิสี เธอได้ยินคำพูดที่ซงศรกล่าวหรือยัง ช่างศรเป็นเพียงคนรับใช้ ยังติเตียนเราได้ ความที่เราทั้งสอง ประกตือนั้นเป็นเหตุแห่งความครหา ดู๋ก่อนนางผู้เจริญ ทางสองแพร่งนี้ เราจงมาแยกกัน ไป เธองไปทางหนึ่ง อาจามิจะไปอีกทางหนึ่ง เธออย่า เรียกเราว่า สาวมี และเราก็จะไม่เรียกเธอว่าเป็นสี่ ของเราอีกต่อไป" ผู้มีบารมีเห็นอะไรก้สองข้างทาง ก็สามารถเอามาเป็น ข้อคิดเตือนใจให้ประพฤติดีได้ ตรงนี้อาจจะฝากเป็น ข้อคิดเอาไว้ว่า ขณะนี้ในการดำเนินชีวิตจริงของเรา เรา มีสติณิกถึงธรรมอยู่ตลอดเวลาหรือเปล่า ถ้างั้น ก็ฟังว่า การนั่งสมาธิ การรักษาศีล รวมทั้งการให้ทานของเรายง หย่อนอยู่มาก ถ้าแก้กล้าพึ่งพอ ก็ลงได้มีเชือสายของ พระมหาชนกขึ้นมาบ้าง แต่ถ้าใครมีสติณิกถึงธรรมขึ้นมาได้ บ้างแล้ว จะมาถ้างน้อยบ้างก็ตาม แสดงว่าการประพฤติ ปฏิบัติ ตัวในชีวิตประจำวันของเรา เข้าสู่ทางของนักสร้าง บารมีอย่างสมบูรณ์แบบขึ้นมาทุกวันๆ ครั้นเมื่อพระมหาชนกทรงเตือนสติให้พระมเหสี