ข้อความต้นฉบับในหน้า
"อาตมารู้สึกว่าสาประพุทธเจ้าอยู่กับเรา ท่านยิ่งใหญ่มาก รู้สึกเคารพบูชาท่านอย่างสูงสุดสิ่งนี้ แบบไม่เคยเป็นมาก่อน พอฤทธิ์ตานั้นจึงเปียกไปหมด เพราะหยดน้ำตาไหลไม่ได้ มาระยะนี้ เวลาหลับตาถ้าเจ็บเป็นลมก็แล้ว จะเห็นดวงแก้วอีกดวงหนึ่งสว่างกว่า พอผ่านดวงหลาย ดวงไปสักพัก จะมีดวงพระสว่างขยายใหญ่ขึ้นออมา มีจุดสว่างที่ว่างด้านกว่าดวงเดิมเต็มความรู้สึกของเรา ลงไป แล้วก็สิ่งพระสว่างขยายใหญ่ขึ้นออมาอีกเป็นอย่างนี้ตลอดเวลา ตอนนี้ไม่ว่างทำอะไรถึงเห็นองค์พระได้ตลอด อาตมามีความรู้สึกสุขใจมากจริงๆ"
พระพรชัย วรโชติ อายุ 27 ปี
โครงการอุบสมบากุ่ม 100,000 รูป ภาคฤดูร้อน ปี พ.ศ. 2555
ศูนย์อบรมวัดสกิม (พุทธเสมา) เขตดอนเมือง กรุงเทพมหานคร
"ก่อนมาบวช อาตมามีชีวิตอยู่กับความทุกข์ พอไปทาง แม่ก็ฝากไว้กับหลวงตาวัด ซึ่งท่านก็เมตตาเลี้ยงดูและให้บวชเป็นสามเณร อาตมาบวชได้ 6 พรรษา มีความคิดว่าหากโลกน่าจะดีขึ้น จิลาสิกออกไปอยู่กับพ่อ แต่ไม่ทันไรก็เสียชีวิต ตอนนั้นเหมือนชีวิตหมดสิ้นทุกอย่าง เลยไปขออาศัยอยู่กับเพื่อน ก็เลยคิดเพื่อนติดเหล้า ติดบุหรี่ อาตมาใช้ชีวิตอย่างไร้คุณค่า ไม่รู้ว่าชีวิตจะอยู่ไปเพื่อใคร แต่ในที่สุดก็อยากบวชให้พ่อที่เสียไปแล้ว แต่ไม่มีโอกาสไม่มีเงิน
"วันหนึ่งตอนนั่งอยู่ในวงเหล้า ได้ยินเขาพูดว่าบวชฟรี อาตมาวิ่งไปหาคนที่เสียบอยู่ ไปเจอกับผู้นำบุญชื่อโยมพี่ที ถามเขาว่า "มารับสมัครบวชใช่ไหม ผมขอสมัครบวชนะครับ" พอเข้าโครงการ พระอาจารย์ที่ศูนย์อบรมท่านเคยมาก โดยเฉพาะเรื่องนั่งสมาธิ ก็เรื่องห้ามสูบบุหรี่ ซึ่งช่วงแรกอาตมาชักเลิกสูบบุหรี่ไม่ได้ พระอาจารย์ท่านบอกว่า ถ้าจะบวชต้องเครพในคำสอนของครูบาอาจารย์ เราต้องตัดขาดจากบุรุษเพื่อถวายเป็นพุทธบูชา แล้วก็โดนสั่งให้หักดิบ ตอนนั้นแทบไม่ มันรวมบาดใจมาก ใจก็อยากออกจากโครงการ แต่ก็โอเคคิดว่าเรามาบวชเพื่อเป็นคุณแม่คุณพ่อแม่ พอ ก็เสียใจไปแล้ว แม่ก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ ไปในตัวที่สุดท้ายก็ได้สร้างอีก พอ"