เรื่องราวของหญิงผู้ใจดีและเด็กชายมหาบูชา : หน้า 34/120

ผมให้เกลี้ยง หญิงคนนี้เลี้ยงทารกน้อยด้วยความรัก และตั้งใจว่าจะถวายเด็กน้อยแต่พระมหาจำจายะ เพื่อให้บาตรในสำนักงานท่าน 4 วันที่หนึ่ง พระมหาจำจายะไปบิณฑบาต ที่บ้านของหญิงผู้นั้น ตอนนั้นเด็กน้อยภูอายุรว 7 ขวบ นางจึงถวายเด็กน้อยให้ไปอาบเป็น สามเณรในสำนักงานพระมหาจำจายะ แด่ พระมหาจำจายะเห็นด้วยญาณทัศนะว่า เด็ก คนนี้เป็นผู้บูชามากเกิด เมื่อโตขึ้นจะได้ครอบครอง สมบัติในเทพคฤหัสถ์เสียก่อนแล้วจึงจะบรว ดังนั้น แทนที่จะให้บุตรเป็นสามเณร ท่านจึงพาเด็กน้อยไปฝากไว้ที่บ้านของอุบาสก ผู้เป็นอุปฐากคนหนึ่งในกรุงธกสิน ซึ่งอุบาสก คนนี้เล็งดูเด็กน้อยเสมอนบุตรชายของตน 5 อุบาสกคนนี้มีอาชีพค้าขาย เขามีสินค จำนวนมากที่สะสมมาเป็นเวลานานถึง 12 ปี เพราะขายไม่ออก วันหนึ่ง อุบาสาถามรู้ เข้าส่งฝาก สินค้าเหล่านี้กับภูอาจ ด้วยมาหานบารมีที่ภูอุ เคยส่งสมมาในกาลก่อน เทวดาผู้ภาพพระนครจึง บันดาลให้ผู้คนพากันหลั่งไหลไปซื้อสิ่งของที่พ่อค้า เก็บไว้จนถึง 12 ปี หมดเกลี้ยงภายในวันเดียว ตอนเย็น อุบาสากลับมาไม่เห็นสินค้า แม้แต่นิดเดียว ก็ถามภูอุ ล่าว่า "เจ้าทำสินค้เสียหายหมดแล้วหรือ" แต่พอทราบว่า เด็กชายภูอุตขายสินค้าได้หมด เขาก็เกิดความ ตื่นเต้นดีใจและอัศจรรย์ใจ และรู้ว่าเด็กคนนี้เป็น ผู้บูชามากเกิด 7 ชูโศกเศรษฐีใช้ชีวิตอยู่ในเพศกษ์ ท่ามกลางสมบัตินับมหาศาลเรื่อยมา จนวันหนึ่ง ท่านเกิดความเบื่อหน่ายในการครองเรือน ท่าน เห็นว่า การบวชหนทางเดียวเท่านั้น ที่จะทำให้ ชีวิตพบความสุขสมบูรณ์ได้อย่างแท้จริง ท่านจึงคิด