การปฏิบัติธรรมและความจริงในใจ : หน้า 118/120

อย่าให้ภาพในใจล่ม เราเข้าวัดศึกษาธรรมะมาปฏิบัติธรรมกันแล้ว เราต้อง เป็นผู้มีจิตใจ สงบ คำกล่าว สัจจะ แปลว่า ความจริงใจ ความจริงจัง ความตรง คือ ไม่หยาะแหย่ ไม่คด ต้องเป็นคนพูดจริง เพื่อ ไปเอาของจริง เพราะถ้าเราหลบไม่จริงแล้ว เราจะพลาด เพราะ ทุกครั้งที่เราพูด ภาพจริงจะเกิดขึ้นที่จิตของใจ เหมือนจดทีวี แต่พอเราพูดเท่านั้น ภาพจริงมันล้ม เพราะใส่วภาพเท็จ ขึ้นมาเท่านั้น ดังนั้น คนที่พูดโกหกบ่อย ๆ จอของใจมีแต่ภาพล้ม เพราะมีแต่ภาพเท็จ ซึ่งการทำเช่นนี้บ่อย ๆ จะมีผลต่อการ นั่งสมาธิ อย่างที่บอกคนบอกว่า ยังไม่เห็นของจริงสักที ด้วยเหตุนี้ ถ้าอยากเห็นของจริง ต้องพูดแต่คำจริง และเป็นคนจริง ซึ่งเมื่อเราสนมัสนัยแห่งความจริงมาก ๆ ๆ ๆ จริงในตัวจะแก้กาก่า เวลาจะทำอะไร ก็จะสำเร็จได้อย่างง่าย ๆ เช่น เรื่องของการปฏิบัติธรรม ถ้าเรามีความจริงในตัวมา เราก็ จะสอนตัวเองได้ว่า เราต้องทุ่มแนวปฏิบัติธรรมแบบเอาชีวิตเป็น เดิมพัน ไม่ทำเล่น ๆ เหมือนที่หลงปู่คณพาท่านพูดไว้ว่า "จริง...แค่ชีวิตสิ!!" โดยยอดตายไม่ยอมตก ไม่ยอมทรยศ ทั้งธรรมท่ีอยู่ในตัว และด้วยเหตุนี้เอง คนจริงจึงเข้าสู่ธรรม แบบง่าย ๆ เพราะของจริงย่อมคู่กับคนจริงนั่นเอง.