ปกิณกธรรม: การสืบทอดพระพุทธศาสนา : หน้า 4/112

ปกิณกธรรม เรื่อง : พระมหาเสถียร สุวณฺณฐิโต ป.ธ. ๙ / พระมหาวิริยะ ธมฺมสารี ป.ธ. ๙ ชาวพุทธแท้ ผู้ช่วยสืบอายุพระพุทธศาสนา ชนเหล่าใดถึงพระพุทธเจ้าว่าเป็นที่พึ่ง ชนเหล่านั้นจักไม่ไปอบายภูมิ ครั้นละกายมนุษย์แล้ว จักยังทิพยกายให้บริบูรณ์ outrym เอสาหัง ภันเต สุจิระปะรินิพพุตัมปิ ตัง ภะคะวันตัง สะระณัง คัจฉามะ ธัมมัญจะ สังฆัญจะ พุทธมามะกาติ โน สังโฆ ธาเรตุฯ ข้าพเจ้าทั้งหลาย ขอถึงพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น แม้เสด็จปรินิพพานไปนานแล้วกับทั้งพระธรรม และพระสงฆ์ว่าเป็นที่พึ่ง ที่ระลึกอันสูงสุด ขอพระสงฆ์โปรดจำข้าพเจ้าทั้งหลายไว้ว่า เป็นพุทธมามกะ ผู้ถึงพระรัตนตรัยเป็นสรณะตลอดชีวิต พุทธศาสนิกชนคือผู้มีศรัทธายึดเอาพระสัมมา สัมพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง ความเป็นชาวพุทธนั้นมิใช่เพียง แค่การระบุไว้ในทะเบียนบ้านเท่านั้น แต่ต้องยึดถือ ด้วยใจ และประกาศตนเปล่งวาจาขอเป็นพุทธมามกะ ชาวพุทธแท้ต้องรู้จักหน้าที่ของตัวเอง คือทำหน้าที่ เป็นกองเสบียงให้พระศาสนา สนับสนุนพุทธบุตร ให้ปฏิบัติศาสนกิจได้อย่างสะดวก เหมือนดังท่าน อนาถบิณฑิกเศรษฐี ผู้ทุ่มเททำหน้าที่เป็นกองเสบียง ช่วยสืบทอดอายุพระพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรือง ตราบกระทั่งถึงปัจจุบัน อนาถบิณฑิกเศรษฐี กองเสบียงหัวใจไม่เกี่ยง “ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐีนั้น เป็นต้นแบบของ อุบาสกผู้ทำหน้าที่กองเสบียง โดยไม่มีข้อแม้ ข้ออ้าง และเงื่อนไข ตั้งแต่ยอมเอาเงินมาปูเรียงเคียงกันเพื่อ ซื้อที่ดินสร้างวัดเชตวันซึ่งเป็นศูนย์กลางการเผยแผ่ พระพุทธศาสนา รวมเป็นเงิน ๕๔ โกฏิ นอกจากนี้ ท่านยังทำหน้าที่ยอดกัลยาณมิตรชักชวนหมู่ญาติ และเพื่อนที่ทำการค้าด้วยกันให้มานับถือพระพุทธ ศาสนา จนเข้าถึงธรรมกันอีกมากมาย กิจวัตรของท่านนั้น ตอนเช้าจะถวายภัตตาหาร “อรรถกถาขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ เล่ม ๓๙ หน้า ๑๕๔